ST

"Begrijp je de hint?
Had ik het eerder geweten, dan had ik meer haast gemaakt,
De tijd is altijd al beperkt aan onze kant geweest,
Wanneer zij aan onze zijde staat voornamelijk door het lachwekkende toeval van het universum, dat jij lot noemde, 
En wanneer zij wijkt voor ons, door zelfinflictie, door te kort aan, het eigenste kunnen maken,
Begreep je de hint?
Had je me meer verteld toen wij wel onze momenten hadden, had ik je meer moeten vragen,
Was het beter geweest als ik je een keer niet zacht liet gaan maar was blijven drukken op de pijnlijke wonden om je te leren,
Zoals aan het begin,
Zijn we nu in het midden dan,
Begreep je de hint?
Het onuitgesproken gezegde, 
Een ziel geeft de ander een ring, een stil verbond en mysterieuze connectie, onzichtbaar maar zonder twijfel aanwezig, 
Een lichaam trilt, het is niet koud, het maakt niet uit, het komt altijd goed, ik heb mijn raam vannacht open gehouden en de deur van jouw hart van de mijne, staan altijd open,
Begreep je de hint?
Een liefdesverklaring als vanzelfsprekend, ik lief je altijd een meer, maar de boodschap, begreep je dat het gaat om de man aan roer? De kapitein, de man met de wereld op zijn schouders, hij die iedere storm alleen trotseerde terwijl ieder in zijn reddingsbootjes al lang veilig bivakeerd,
Begreep je de hint? Dat het gaat om het hart, om tradities, om gemis en wensen, om jou en mij, een ons en een Jij, dat het gaat over je alles. 
Begreep je de hint?
Haar dragen op je mouw, 
Begreep je de hint?
De schouders zullen ooit je polsen zijn en tot die tijd, zal ieder steentje gelijk in waarde verdeeld, je constand vragen,
Begreep je de hint?
Snap je haar?
Begreep je de hint, zij is altijd een vraag. 
En jij, ze zei je toch je bent altijd je eigen antwoord, je hebt je alles al, je kan er alleen niet altijd bij,
Heb je het antwoord?
Ben jij nog je eigen architect, ben jij nog de mens, die wij bekronen tot,
Of enkel hij die noodlotting het schip, door zee, door tijd, door ruimte, door universa beweegt,
Tot,
Jij, begreep je de hint?"