"second-S-wtb"
"Zeg wat je wil, vertel me keer op keer, bij iedere traan, bij elk verdriet, heethoofdige boosheid en gemis, wat een lul het was,
Praat me er de oren van de kop over,
Dat het niet mocht, dat het verkeerd was, waar hij steken liet vallen, wat er fout aan was,
Maar wat je ook zegt, ik wist het,
Ik heb gekeken vanuit mijn ooghoeken hem eindeloos geobserveerd,
Hoe zijn handen bewegen wanneer hij zin heeft in iets, wanneer hij gretig is, wanneer hij weet wat hij lust,
Hoe hij zijn magie werkt, hoe hij de ogen laat glimlachen van ieder mens in tranen, dat hij een loyale man is maar je hem nooit eerlijk kunt trouwen, ik zag je toch bewerken en het water peilen,
Het genot van ongemakkelijk maken of verheerlijkt worden,
Ik zag je, ik zag je werk, ik zag wat je deed met harten en hoe zij opgebouwd werden bij de hand van de architect, het maakte me niks,
Ik zag je en vroeg je de mauwen op te rollen, laat je werk op mijn los, ik moet je aangeraakt hebben, ik moet je hebben gezien, gekent, gehad, gehouden voor een fractie van tijd,
Ik zag hoe jij koninkrijken bouwde uit het niets, hoe jouw handen werelden creëren die niet bestaan maar waar harten graag in geloven, en ik zag de verwoesting die realiteit daar achterliet,
Ik zag het verdriet van drie levens getekend over zijn gezicht, de pijn die afscheid nemen achterliet, en ik wist wat er op tafel lag, ik wist wat er komen zou, en ik wilde hem toch,
Ik zag de complete distructie van wie ooit was, van het eigendom van het hart,
En je kunt me vertellen dat het fout was, niet mocht, je kunt woorden gooien die precies klinken als hoe ik me voel, maar nooit zullen ze enkel gericht aan hem zijn,
Het was mijn schuld, ik wist hoe stil hij in en uit sloop, hoe onopvallend als een sluipmoordenaar in de nacht, recht op het doel af, het hart,
Ik zag wat achterbleef, zijn gezicht zo verslagen, eenzaam, gepijnigd,
En ik wist zeker, dat het enkel veroorzaakt kon worden door een intense hoeveelheid genot, geluk, een onverklaarbare onvoorkomelijke ontmoeting van ontembare lust daarvoor."
Praat me er de oren van de kop over,
Dat het niet mocht, dat het verkeerd was, waar hij steken liet vallen, wat er fout aan was,
Maar wat je ook zegt, ik wist het,
Ik heb gekeken vanuit mijn ooghoeken hem eindeloos geobserveerd,
Hoe zijn handen bewegen wanneer hij zin heeft in iets, wanneer hij gretig is, wanneer hij weet wat hij lust,
Hoe hij zijn magie werkt, hoe hij de ogen laat glimlachen van ieder mens in tranen, dat hij een loyale man is maar je hem nooit eerlijk kunt trouwen, ik zag je toch bewerken en het water peilen,
Het genot van ongemakkelijk maken of verheerlijkt worden,
Ik zag je, ik zag je werk, ik zag wat je deed met harten en hoe zij opgebouwd werden bij de hand van de architect, het maakte me niks,
Ik zag je en vroeg je de mauwen op te rollen, laat je werk op mijn los, ik moet je aangeraakt hebben, ik moet je hebben gezien, gekent, gehad, gehouden voor een fractie van tijd,
Ik zag hoe jij koninkrijken bouwde uit het niets, hoe jouw handen werelden creëren die niet bestaan maar waar harten graag in geloven, en ik zag de verwoesting die realiteit daar achterliet,
Ik zag het verdriet van drie levens getekend over zijn gezicht, de pijn die afscheid nemen achterliet, en ik wist wat er op tafel lag, ik wist wat er komen zou, en ik wilde hem toch,
Ik zag de complete distructie van wie ooit was, van het eigendom van het hart,
En je kunt me vertellen dat het fout was, niet mocht, je kunt woorden gooien die precies klinken als hoe ik me voel, maar nooit zullen ze enkel gericht aan hem zijn,
Het was mijn schuld, ik wist hoe stil hij in en uit sloop, hoe onopvallend als een sluipmoordenaar in de nacht, recht op het doel af, het hart,
Ik zag wat achterbleef, zijn gezicht zo verslagen, eenzaam, gepijnigd,
En ik wist zeker, dat het enkel veroorzaakt kon worden door een intense hoeveelheid genot, geluk, een onverklaarbare onvoorkomelijke ontmoeting van ontembare lust daarvoor."
Comments