"Sin ti. Serás valiente sin, ti."

"Er woedde een strijd,
Het beraad geschaad op de huid,
Te veel strijd,
Er klonk een hond jammerend in de verte,
Of het eenzaamheid of pijn was,
Onduidelijk,
Het maakt niet uit,
Hij is uit zijn lijden verlost,
Een laatste huil,
Maar hier, zeg het me, er wordt geen traan om gelaten,
Pas als wij onszelf toestaan mens te zijn,
Dan ook, zullen wij sterven aan het hart,
Dat overleven enkel een letter scheelt, kind, mijn kind,
De leden worden zwaar,
Je moet wakker blijven,
Wat er ook gebeurd blijf wakker, dwing ze als het nodig is,
Er werd een leven gegeven, de vader voor de zoon,
En nu had hij zelfs de hond niet meer,
Om hem te hypnotiseren, even te vergeten, te herinneren,
Hoe de wereld ooit was,
Het laatste geluid hier een klein uitstervend gegiechel,
"Papa, de hond knort in mijn maag alsof het een varkentje was... Papa? Papa?"
En de laatste kogel, was al geschoten,
Er was enkel nog de weg,
Kind, mijn kind, met zijn vermoeide voeten,
Kind, mijn kind,
Bleef gekluisterd zitten aan zijn koude vader,
Viel in slaap, langzaam stoppend met trillen,
En hij vertrok zonder ooit voet te zetten op het pad,
Hij liet hem niet,
Hij liep hem niet,
Het is niet een de weg maar het leven,
Dat stierf die dag,
En er was enkel nog de weg."