Valletta val val val

"Laat het hemelse geloren,
Zij zouden doof en stom,
Als horen vallende deed opstaan,
Luisteren opstanden deed zitten,
Wed er al het zoete geld om,
De tijden zullen golven creëren,
En als een eb of vloed,
Niet langer als reïncarnatie van,
Aanschouw,
De stomen van het geschiedde,
Opdat geloof als zachtkriebelende waterval,
Uiteindelijk elk,
Tot de knieën dwingt,
De praal heeft met pacht onzet pracht verloren,
Wanneer vissen de opening van deuren kussen,
De voeten boven tafel en brood aan honden,
Als wijn geschonken wordt voor de helft van de prijs,
Wed er al het zure geld om,
Dat er ooit Room stroomde door de straten,
Kat, oh lijkt, de straat zo zeker te wezen,
Maar zie hoe stijl zij is, hoe hoekig en oneerbiedig,
Na alle jaren als steendragende schone lei,
Rebbeleert de weg uit haar hoeken,
Dat de mens haar ongenoegen horen zal, haar bekoren zal, behagen zal, en niet langer verwaarlozen of verachten zal,
Er zal niet over gelopen worden, alsof de graven er niet toe doen, zoals wij over hoofden en achter ruggen omgaan,
De straat zal de voeten kosten,
Dwingen, wed er al het zoete, zure en zilte om, dat zout de prijs in zweetdruppels ophoesten zal moeten,
De weg eist vergelding,
Al is het maar in het gehoor van de klaagzang."