21 voor 21
"En wanneer wij nog eens twintig van vandaag verwijderd, dan mag ik hopen dat, het porseleinen varkentje nog niet kapotgeslagen, enkel gewassen is.
Dat ieder jaar een les mocht zijn, in hoe het ook, en kan. Dat er te veel bootjes in flessen voor aan de muur. De collectie groter wordt met elke groeispurt van het jonge onbezonnen hart.
En wanneer wij daar, dan hoop ik, dat zij nog goed gevuld en rijkelijk klinkend, elk dag van groots geluk geplunderd mag. Dat elk nemen, het schenken is, van een nieuw verhaal, dat verteld hoe het ook, en wenst.
Dat ieder jaar een proost mocht zijn, met zacht zoete afdronk. Dat de glaasjes nooit de vitrinekast maar juist de wasbak overspoelen. Dat er niets verstoft, opdat er te veel aangeraakt en vastgehouden wordt.
En wanneer wij daar, dan hoop ik, dat zij Bourgondisch rond en om aan te vergrijpen is, in tijden van vieren, verrassen en vooruitgang vergezellen. Dat alle kleine beetjes, gedeeld, de oceaan doen overstelpen.
Dat ieder jaar een uitreiking, met warmte van handen strelende uitgestrekt over tafel. Dat zij altijd verenigd mogen om honger en dorst te stillen en lessen. Om aan te geven, waar de ander net niet reiken kan en te delen waar gebroken of als gesmeerd.
En wanneer wij daar, dan hoop ik, dat openen bij geluk zo veel zaliger voor de ziel jubelt, dan het lid ooit had bedacht, tijdens het hard maken voor."
Dat ieder jaar een les mocht zijn, in hoe het ook, en kan. Dat er te veel bootjes in flessen voor aan de muur. De collectie groter wordt met elke groeispurt van het jonge onbezonnen hart.
En wanneer wij daar, dan hoop ik, dat zij nog goed gevuld en rijkelijk klinkend, elk dag van groots geluk geplunderd mag. Dat elk nemen, het schenken is, van een nieuw verhaal, dat verteld hoe het ook, en wenst.
Dat ieder jaar een proost mocht zijn, met zacht zoete afdronk. Dat de glaasjes nooit de vitrinekast maar juist de wasbak overspoelen. Dat er niets verstoft, opdat er te veel aangeraakt en vastgehouden wordt.
En wanneer wij daar, dan hoop ik, dat zij Bourgondisch rond en om aan te vergrijpen is, in tijden van vieren, verrassen en vooruitgang vergezellen. Dat alle kleine beetjes, gedeeld, de oceaan doen overstelpen.
Dat ieder jaar een uitreiking, met warmte van handen strelende uitgestrekt over tafel. Dat zij altijd verenigd mogen om honger en dorst te stillen en lessen. Om aan te geven, waar de ander net niet reiken kan en te delen waar gebroken of als gesmeerd.
En wanneer wij daar, dan hoop ik, dat openen bij geluk zo veel zaliger voor de ziel jubelt, dan het lid ooit had bedacht, tijdens het hard maken voor."
Comments