Miss AM

"Amerikaanse dromen worden hier tot verhalen gedicht,
De cameras lopen mijlenver,
Of er nog opmerkingen zijn?
In de wandelgangen fluisteren ze,
"Ze is een slecht, slecht meisje."
"Ze is een nep, nep meisje."
En er gaat niemand winnen,
Zolang er oorlog leeft,
De flitsen stormen door de film blijft rennen,
Zo triest dat wij de stad met licht zichtbaar proberen te maken,
Maar de peertjes die eens zo karakteriserend,
Zijn al lang niet meer zo vanzelfsprekend als de armaturen,
Maar wie zou de weg nu niet verliezen wanneer ze geleid worden door blind geloof?
En wat dan nog als wij ermee wegkomen dat wij ons allieerden met den valse God?
Ik weet dat roem niet meer is dan een riempje dat de hond niet omgedaan ziet,
Wij kunnen niet praten wanneer je zo bent,
Even grillig en wispelturig als de verslaglegging,
Toch aanbid ik, mijn lief, mijn liefje, mij-ein lief,
En dit is ons thuis, hier zijn wij geborgen tot cultureel erfgoed dat nog leven geblazen in de kleuren van haar pilaren zal,
Dames en heren, roddelpers en gegaardigden, knoop de oren, gelieve,
Dat hij elk onbehoorlijk voorstel wel bewaren zal voor tijdens de lakens,
Hij neemt mijn hand, midden op straat, loopt mij terug naar huis, wij sluiten de wereld achter de deur,
Maar de stad, de stad roept altijd zijn naam, en er blijft gefluisterd,
In de wandelgangen blijft het een middelbare zonder kans op slagen,
Er is enkel het tegengeluid van cheerleaders,
Tot wij vergeten dat zij bestaan, tot onverschillig,
Hier worden Amerikaanse dromen gedicht door de onverdraagzaamheid richting onhankelijke stemmen,
Maar de aangewezen overlevers zullen altijd opstaan en doorgaan met bouwen."