G-vLL'n

"Er staat een stapeltje naast het bed te wachten, timide. Kan me nog herinneren de tijd, waarin geen internet en zonder tv. Ooit was het plafond kaal. Dan werd er gevloekt wanneer de batterij de zaklamp falen deed. Tot hij het peertje aan de fitting voldeed.

En toen was er licht.

Dag en nacht kon vergeten eindeloos werd er gelezen. Rolde door het bed van kaft tot kaft. Vloog door elk van zijn favorieten op een eigenzinnige draf. Er bleef geen bladzij onaangeraakt. Tot hij langzaam maar zeker, te lezen was. Tussen de zinnen door.

En toen was er liefde.

At graag appels als kind. Wist dat ik het niet pakken mocht. Maar de schaal was precies binnen handbereik. Had beter Eva geheten. Zo spendeerde ik mijn dagen met de achterkantjes van appels eten, ze zo weer terug te plaatsen dat de vrouw des huizen in de illusie leefde, dat er geen speeksel aan kleefde.

En toen was er verraad.

God zag dat er gespeeld met vuur. Het waren niet de vingers die gebrand. Het is nooit zo simpel. Comorbide levende met ons hart. De grootste straf. Een tweedeling tussen wat een mens weet, en wat een mens weten kan.

En toen was er niets.

Er leeft een doosje tussen de dubbele rijen van de Kallax. Gevangen tussen woorden van ooit en stof geval. Daar staat het geschreven alsof het gesproken. Maar niemand las, wat niet bezorgd genoeg kon.

En toen was er twijfel.

Soms ging de lamp uit. Leek het peertje warmte te schijnen. Soms werd het ingewisseld voor een zaklampje dat nog altijd schuchter flikkerd. Dan wordt de Bijbel der Kleurlozen gelezen en lijkt het even alsof niets veranderd.

En toen was er vloedde.

Het stroomt en overstelpt. Zoals ooit afwasmiddel geschikt leek toen elk ander ontbrak. Zij overliep sinds ik te dromend, altijd in verleden of toekomst. Nooit bewust de trap op draafde. Het water niet opmerkte tot de reserves in de kelder allang verdronken en met de buik omhoog.

En toen was er hoop.

Dat een buik vol van gemis voldragen kan. Dat zorgen gebaard kunnen en opgroeien zullen tot kinderlijke naïviteit. Dat niets prematuur in lessen. Leven bekentisvol betekend. Dat een buik vol van verdriet ook vruchtbaar. Tranen vliezen breken. Tot de kern geui't."

Comments

Popular Posts