MAL-TA

"Soms ben ik bang, dat de zee ons opslokt. Dat wij gadeslaan op de rotsen die wij pretendeerde te zijn. Dan kijk ik naast mij en ligt hij daar, gestript van prestige, eigenaarschap en onuitroeibare misverstanden. Het licht schijnt zo puur te schitteren als een weerspiegeling van oprechtheid uitgestrekt over de zonvergulde huid. Dan zucht ik van genoegen. Bolt het zeil daarmee eventjes op en kabbelen wij, zucht, zucht, zuchtig door.
Soms ben ik bang, dat de zee ons opslokt. Dat wij gade slaan op de rotsen die wij pretendeerde te zijn. Dan kijk ik naar hem, naast mij, en vergeet ik, hoe bang wij vrouwen eigenlijk zijn."

Comments

Popular Posts