"Scarfodilles AC Gerlomernisios."
"De eerste keer, in essentie wezen,
Ik vertelde het je via handboek,
Het spijt me,
" en ik maar denken dat het om mij ging"
"Het lijkt bijna of je me mist"
"Dit is mijn manier van zeggen,"
"Dat ik zie je liever wel dan niet en dat als ik zie je niet ik zou graag je zien wel."
"Aha, ik ben vereerd."
Begrijpen, uiteraard, vraagt om een twee ledig verbond,
Mensen, een jij en een ik,
In relatie tot, elkaar,
"Je leest mij terwijl ik de hele tijd probeer jouw te lezen,"
"Maar natuurlijk, ik zie je toch, ik weet hoe jij speelt met je eten ook als je serieus lijkt, ik hoor waar in de kommavormige pauzes je het beeld schept naar dat wat ik wel mag zien van je, maar ik kijk niet naar wat je woorden zeggen, ik kijk naar je nagels die elkaar om de beurt tikken, als het ritme van een soundtrack die het plot van de film wél werkelijk afspeeld, ik kijk naar het trekken van je bovenlip in vergelijking met het hangen van de onderste, waar zij normaal beide stoïcijns strak staan als hemel zonder teken van de seizoenen, ik vroeg je of je me wilde leren beter te lezen, of je me kon vertellen, en ik las je waar je me vroeg te luisteren, je had me nog niet gevraagd te spreken."
"Dus wat wil jij dan?" "Je gekend hebben, ik wil jaren van nu als iemand je naam zegt en me vraagt of ik je ook niet kende, " ja" kunnen zeggen een schuin opgetrokken lach maken met zuchtje en hoofdschuddend naar je ogen op mijn netvlies glimlachen, zonder twijfel, of ik je ooit echt gekend heb, ik wil je leren als de lijnen op mijn hand, je blind dromen, ik wil begrijpen hoe je beweegt,"
"Ga je mee in de stroom dan?"
"Overspoel me maar,"
"Ga je geen spijt krijgen? Ga je niet uitgekeken raken? Wat als ik niet jouw speeltje wil zijn?"
"Ik speel alleen met wat ik niet respecteer, als je mijn speeltje was, had je het geweten,"
"Ik vertrouw je niet,"
"Ik mijzelf ook niet,"
"Je ogen, ik moet ze zien,"
"Wie jaagt hier op wie?"
"Er staan twee veroveringsvlaggen, witte stof van overgave aan het andere front."
"Ik wacht op de dag.." .
Ik vertelde het je via handboek,
Het spijt me,
" en ik maar denken dat het om mij ging"
"Het lijkt bijna of je me mist"
"Dit is mijn manier van zeggen,"
"Dat ik zie je liever wel dan niet en dat als ik zie je niet ik zou graag je zien wel."
"Aha, ik ben vereerd."
Begrijpen, uiteraard, vraagt om een twee ledig verbond,
Mensen, een jij en een ik,
In relatie tot, elkaar,
"Je leest mij terwijl ik de hele tijd probeer jouw te lezen,"
"Maar natuurlijk, ik zie je toch, ik weet hoe jij speelt met je eten ook als je serieus lijkt, ik hoor waar in de kommavormige pauzes je het beeld schept naar dat wat ik wel mag zien van je, maar ik kijk niet naar wat je woorden zeggen, ik kijk naar je nagels die elkaar om de beurt tikken, als het ritme van een soundtrack die het plot van de film wél werkelijk afspeeld, ik kijk naar het trekken van je bovenlip in vergelijking met het hangen van de onderste, waar zij normaal beide stoïcijns strak staan als hemel zonder teken van de seizoenen, ik vroeg je of je me wilde leren beter te lezen, of je me kon vertellen, en ik las je waar je me vroeg te luisteren, je had me nog niet gevraagd te spreken."
"Dus wat wil jij dan?" "Je gekend hebben, ik wil jaren van nu als iemand je naam zegt en me vraagt of ik je ook niet kende, " ja" kunnen zeggen een schuin opgetrokken lach maken met zuchtje en hoofdschuddend naar je ogen op mijn netvlies glimlachen, zonder twijfel, of ik je ooit echt gekend heb, ik wil je leren als de lijnen op mijn hand, je blind dromen, ik wil begrijpen hoe je beweegt,"
"Ga je mee in de stroom dan?"
"Overspoel me maar,"
"Ga je geen spijt krijgen? Ga je niet uitgekeken raken? Wat als ik niet jouw speeltje wil zijn?"
"Ik speel alleen met wat ik niet respecteer, als je mijn speeltje was, had je het geweten,"
"Ik vertrouw je niet,"
"Ik mijzelf ook niet,"
"Je ogen, ik moet ze zien,"
"Wie jaagt hier op wie?"
"Er staan twee veroveringsvlaggen, witte stof van overgave aan het andere front."
"Ik wacht op de dag.." .
Comments