Ciniformax

"En zij vertelde me vaak, over de rode draad van Griekse mythes,
Uren hing ik aan haar lippen, mijn iedere donderdag avond gevuld met één after eight chocolaatje, thee in overvloed en haar stem gecomplimenteerd door de gaskachel,
Het was pas jaren na haar overlijden, dat ik begreep waar ze over sprak, hem, haar jou.
Nog altijd, geloof ik niet in liefde op het eerste gezicht, maar de ogen, ik herkende ze, zeker hadden zij mij levens lang een warm toevluchtsoord in een koude wereld verschaft, dat moet wel, want op slag, van kou naar warmte, krijg ik altijd kippenvel, als bij de eerste keer dat ik je zag, in een enkele oogopslag, mijn hart een zuchtje maakte,
Mijn vriendinnen, vertellen over de zenuwen, de knikken de knieën en brok in de keel, ik moet toegeven dat ik een tijdje niet kon eten, van honger naar je, maar altijd was zij kalm, het hart, alsof zij zelfs in sceptisch zijn over nog steeds kon vertrouwen op het herkennen van verwantschap,
Ik ken je nog niet, hier, maar het maakt niet uit, want ook als ik je niet zocht, en jij jaren aftastte op zoek naar de ziel, ik vond je zo veel langer, dan de langste nacht duren kan,
En misschien dat als de ziel er klaar voor is, wij niet de tweedeling vinden maar de vertrouweling, misschien dat als de ziel er klaar voor is de rode draad de laatste van het onvoorwaardelijke valnet vormt, als een plek, een thuis waar men onvoorwaardelijk voor het eigenste vallen mag."