X

"En dit jaar, had ik verwacht, dat zelfbehoud de stilte van feestdagen die wij vieren in werelden die niet tot de onze gedoopt zijn, haar in ere zou laten, het zwijgende verbond van altijd stiekem toch gemist,
Dat berichten uitblijven, voorheen bleef daardoor de glimlach op mijn gezicht, dat jij het goed hebt waar je bent, ook als jouw hoofd zich zo ver van mijn schouders doet rusten,
Wij zijn bezorgder geworden, als nooit daarvoor, lieg ik, zij is opgespaard tot alles overspoelende zorg, maar wat als ik had, zou ik niet, misschien kon ik, en wat als ik je beschermen had kunnen, van het verdriet? 
Afleiding fluisteren wij elkaar toe, precies dat is wat de bedoeling was, maar ontsnappen in geeft geen garanties op het ontsnappen aan van het gevoel dat onvoorziene consequenties de wonderwereld oplegt,
Het spijt me, dat ik niet ouder ben, zodat ik wijzer hadden kunnen staan in iedere vorm van besluit en wanneer je me zou vragen wat wil je eten, doe maar wat of jij weet wat ik lekker vind voor mij als vanzelfspreken geen toereikend antwoord was geweest. Dat ik wijs genoeg was, iedere vraag zelf te beantwoorden, in plaats van je meer vragen te stellen, dat ik te oud was om te twijfelen aan mijn eigen besluiten,
Dat ik weet niet wat ik moet zeggen, het verliezen van woorden, nog altijd stelt dat ik schrijven zal, ongeacht welke zin ik in de mond zal nemen, dat wij toch altijd samen lopen, opdat struikelen over woorden te jong en onbezonnen zou zijn voor een onuitgesproken verbond,
En dat ik toch altijd eerst jouw naam uitkraam voordat ik op die van God beroep doe."