Zwitser-land
"Of ik het hebt gemist?"
" Altijd."
"Nee, of ik jouw jou heb gemist."
"Ik mis je altijd meer dan je denkt, en ik mis je mijn lief, mijn grootste leugen.'
"Ik wou dat ik je kon missen als een echte vrouw, wakker liggend in haar bed tot wanneer jij dan eindelijk de voordeur dichtdoet en ik gerust in slaap kan vallen, ik zou geen oog meer dicht doen,
Ik wou dat ik je mocht missen als een echt meisje, jaloers zijn op de tijd omdat zij je constand van mij ontneemt, stapvoetend en jammerig mijmerend over dat het niet eerlijk i-iius de tarterende afstand kapot scheldend op geloof, was het maar zo simpel,
Ik wou dat ik je kon missen alsof jij een dode was, tranen gelaten mochten worden en vrienden met een bergripvolle 'kom maar hier meisje' dat ik mocht herinneren en missen zo veel en lang als ik wilde, enkel omdat dat, nog het enige is,
Ik wou dat ik je mocht missen alsof je mijn bezit bent,
Nog voor je de deur uitgaat slikkende over hoe zoet een ochtend met je smaakt en des te bitter de nasmaak van vertrek, ik wou dat ik je mocht missen alsof ik geen besef heb van hoe veel gemist kan worden wanneer de tijd aan deze kant staat, wanneer iedere grens gepasseerd is en mijn manschappen niet meer aan wacht zitten, wanneer de weg ons voorging naar het buitenland,
Ik wou dat je niet genoeg mocht missen, zodat ik miste je, nooit meer ik mis je wordt, en toch als ik haar niet opper, ik mis je, ik mis je altijd meer dan het meest, ik heb toch altijd heimwee naar je hartslag en de armen om me heen."
"Of ik het ooit mis?"
"Hem met heel mijn hart."
" Altijd."
"Nee, of ik jouw jou heb gemist."
"Ik mis je altijd meer dan je denkt, en ik mis je mijn lief, mijn grootste leugen.'
"Ik wou dat ik je kon missen als een echte vrouw, wakker liggend in haar bed tot wanneer jij dan eindelijk de voordeur dichtdoet en ik gerust in slaap kan vallen, ik zou geen oog meer dicht doen,
Ik wou dat ik je mocht missen als een echt meisje, jaloers zijn op de tijd omdat zij je constand van mij ontneemt, stapvoetend en jammerig mijmerend over dat het niet eerlijk i-iius de tarterende afstand kapot scheldend op geloof, was het maar zo simpel,
Ik wou dat ik je kon missen alsof jij een dode was, tranen gelaten mochten worden en vrienden met een bergripvolle 'kom maar hier meisje' dat ik mocht herinneren en missen zo veel en lang als ik wilde, enkel omdat dat, nog het enige is,
Ik wou dat ik je mocht missen alsof je mijn bezit bent,
Nog voor je de deur uitgaat slikkende over hoe zoet een ochtend met je smaakt en des te bitter de nasmaak van vertrek, ik wou dat ik je mocht missen alsof ik geen besef heb van hoe veel gemist kan worden wanneer de tijd aan deze kant staat, wanneer iedere grens gepasseerd is en mijn manschappen niet meer aan wacht zitten, wanneer de weg ons voorging naar het buitenland,
Ik wou dat je niet genoeg mocht missen, zodat ik miste je, nooit meer ik mis je wordt, en toch als ik haar niet opper, ik mis je, ik mis je altijd meer dan het meest, ik heb toch altijd heimwee naar je hartslag en de armen om me heen."
"Of ik het ooit mis?"
"Hem met heel mijn hart."
Comments