OH
"Heb je een plek om te schuilen?
Hou je het wel droog?
Kom hier, een handdoek uit de oven. Voor de verregende huid.
Hoe het zou zijn? Zoals ik, en jij, en ons.
Simpel, twee mensen die elkaar constand vinden in dat waar zij van houden en de ander kunnen laten vallen voor de liefde aan.
Gemakkelijk, zoals tijdens het eten, jij een beetje meer dan ik, maar altijd eerlijk verdeelt. Wie niet kan slikken wordt geholpen, wie overgeeft krijgt tissue's, wie ziek is soep, en alles wordt geprobeerd op de proef om het samen goed te hebben.
Rustig, als een zondagochtend waarop je wakker wordt voor de wekker, nog een keer extra omdraaien in je warme armen, zonder haast kijken naar hoe je je ogen toeknijpt en als ze afgaat is het enkel in de ochtend, niet midden in de nacht. Zoals de liedjes op sublime langzaam kabbelend door de tijd precies als je supermarkt loopje, van alle gemakken voorzien.
Lieflijk, de woordjes over en weer, de handen in de weer, alles met weer zonder het weer ooit letterlijk te benoemen, twee mensen die in zware tijden altijd over het bootje beginnen en de ander aankijken alsof zij de zonneschijn zijn, ongeacht de zoetheid of zomer, ik lief je. Altijd.
Zorgzaam, met een muffin warmgemaakt en chocomelk langs het bad wanneer je door de storm fietste, je langzaam uitkledend en onderdompeld in liefde, laat de warmte je afdrogen.
Overdadig, met tijden, pannenkoeken én eitjes én spek én broodjes én croissantjes, want je zegt verdomme nooit wat je het lekkerste vind, de moeite is genoeg, man, was je soms maar wat meer een wijf, evenveel oogrollen als goedmakertjes, maar altijd één knuffelmoster of kusjesdood of stoot meer.
Hartelijk, zoals wij vrienden begroeten, soms een drukte van jewelste, maar altijd met een glimlach, proostend op het goede leven, het overleven, de overledene, de zwaarte van het klimmen en het hoogtepunt. Als het kusje op mijn voorhoofd, of jouw hand, bij thuiskomen en gaan.
Bescheiden en klein, als al het vieren van onzichtbaar succes met één omhelzing, omdat wij ook maar mens zijn. Verre van perfect, maar zo veel meer, méér dan genoeg."
Hou je het wel droog?
Kom hier, een handdoek uit de oven. Voor de verregende huid.
Hoe het zou zijn? Zoals ik, en jij, en ons.
Simpel, twee mensen die elkaar constand vinden in dat waar zij van houden en de ander kunnen laten vallen voor de liefde aan.
Gemakkelijk, zoals tijdens het eten, jij een beetje meer dan ik, maar altijd eerlijk verdeelt. Wie niet kan slikken wordt geholpen, wie overgeeft krijgt tissue's, wie ziek is soep, en alles wordt geprobeerd op de proef om het samen goed te hebben.
Rustig, als een zondagochtend waarop je wakker wordt voor de wekker, nog een keer extra omdraaien in je warme armen, zonder haast kijken naar hoe je je ogen toeknijpt en als ze afgaat is het enkel in de ochtend, niet midden in de nacht. Zoals de liedjes op sublime langzaam kabbelend door de tijd precies als je supermarkt loopje, van alle gemakken voorzien.
Lieflijk, de woordjes over en weer, de handen in de weer, alles met weer zonder het weer ooit letterlijk te benoemen, twee mensen die in zware tijden altijd over het bootje beginnen en de ander aankijken alsof zij de zonneschijn zijn, ongeacht de zoetheid of zomer, ik lief je. Altijd.
Zorgzaam, met een muffin warmgemaakt en chocomelk langs het bad wanneer je door de storm fietste, je langzaam uitkledend en onderdompeld in liefde, laat de warmte je afdrogen.
Overdadig, met tijden, pannenkoeken én eitjes én spek én broodjes én croissantjes, want je zegt verdomme nooit wat je het lekkerste vind, de moeite is genoeg, man, was je soms maar wat meer een wijf, evenveel oogrollen als goedmakertjes, maar altijd één knuffelmoster of kusjesdood of stoot meer.
Hartelijk, zoals wij vrienden begroeten, soms een drukte van jewelste, maar altijd met een glimlach, proostend op het goede leven, het overleven, de overledene, de zwaarte van het klimmen en het hoogtepunt. Als het kusje op mijn voorhoofd, of jouw hand, bij thuiskomen en gaan.
Bescheiden en klein, als al het vieren van onzichtbaar succes met één omhelzing, omdat wij ook maar mens zijn. Verre van perfect, maar zo veel meer, méér dan genoeg."
Comments