Victor-I-a
"Zoals bankjes, stenen, beton en struikgewas, alledaags lijken, maar vaker blijken te doen denken aan jou.
De manier waarop, één sigaret in de stik stervende warmte, mijn haren gekieteld door de wind en 'n paar vermoeide ogen starend in het té veelzeggende niets, toch écht niet hetzelfde zijn, zo zonder jou.
Hoe het lachen op de achtergrond, het gedans rondom en de gewisselde blikken, nooit zo vol van, of euforisch wezen, als jij er niet aanwezig bent.
Zoals zwarte koffie, 'n biertje nog tijdens de schant of fruitsalade met stroopwafel, toch echt wel zoet is maar het palet van de pupillen niet doet zinderen zoals je tong.
Hoe afval, overblijfselen van, of pulletjes, zo bijzonder waardevol zijn, zodra het een verdwaald haartje van jouw is dat wanneer het door jou losgelaten is, wél door mij vastgehouden kan worden, dat een restje half koude koffie van té veel praten en vluchtig vergeten, beter smaakt, wanneer zij met jouw speeksel vermengde, dat een vies versleten dekbed dat al twee dagen terug schreeuwde of zij met de bonte was mee mag, absoluut nog niet klaar is voor wasmiddel, omdat ver in de groeven van de stof nog het laatste odeur van je zweet verstopt is terwijl wij hét wel optijd te bont maakte, en ik het stevig vastklemmen van het kussen met mijn neus in haar begraven voor het slapen, simpelweg nog niet af kan geven aan de wasmachine.
Hoe alledaagse dingen, door jou, zo gruwelijk hemels werden, dat de hel niet verliezen, maar de constante herinnering aan is, het gemis, wie had ooit kunnen voorstellen, dat alles, werkelijk anders is, zonder, jou of voorspelbaarheid. Zonder jou, of vergetelheid."
De manier waarop, één sigaret in de stik stervende warmte, mijn haren gekieteld door de wind en 'n paar vermoeide ogen starend in het té veelzeggende niets, toch écht niet hetzelfde zijn, zo zonder jou.
Hoe het lachen op de achtergrond, het gedans rondom en de gewisselde blikken, nooit zo vol van, of euforisch wezen, als jij er niet aanwezig bent.
Zoals zwarte koffie, 'n biertje nog tijdens de schant of fruitsalade met stroopwafel, toch echt wel zoet is maar het palet van de pupillen niet doet zinderen zoals je tong.
Hoe afval, overblijfselen van, of pulletjes, zo bijzonder waardevol zijn, zodra het een verdwaald haartje van jouw is dat wanneer het door jou losgelaten is, wél door mij vastgehouden kan worden, dat een restje half koude koffie van té veel praten en vluchtig vergeten, beter smaakt, wanneer zij met jouw speeksel vermengde, dat een vies versleten dekbed dat al twee dagen terug schreeuwde of zij met de bonte was mee mag, absoluut nog niet klaar is voor wasmiddel, omdat ver in de groeven van de stof nog het laatste odeur van je zweet verstopt is terwijl wij hét wel optijd te bont maakte, en ik het stevig vastklemmen van het kussen met mijn neus in haar begraven voor het slapen, simpelweg nog niet af kan geven aan de wasmachine.
Hoe alledaagse dingen, door jou, zo gruwelijk hemels werden, dat de hel niet verliezen, maar de constante herinnering aan is, het gemis, wie had ooit kunnen voorstellen, dat alles, werkelijk anders is, zonder, jou of voorspelbaarheid. Zonder jou, of vergetelheid."
Comments