X
"Vroeg haar altijd waarom ze het licht daarbinnen niet aan wilde doen.
Ik was lang bang in het donker. Mijn nachtlampje mijn kostbaarste bezit.
En zo begint het denk ik.
Ik kwam vanaf geboorte af aan te vroeg.
Heb mijn kindertijd nooit optijd gelopen.
Droomde door de dagen en bewaarde de nachten voor de restauratie van gestorven planten die wellicht onder mijn nachtlampje genoeg kracht zouden krijgen, om morgen aan het dauw van een nieuwe dag, magisch te overleven.
Moest ooit nablijven omdat ik vier uur te laat was en rollen pleisters en verband op school gestolen had. Ze vonden mij in een boom geklommen al huilende. Opdat de takken zelfs met wonderzalf hun wonden niet vergaten en de bladeren levenloos bleven.
Punktualiteit werd mijn specialiteit zo later in de middelbare.
Maar het deed weinig of niets voor de handen te gefascineerd door alles dat levend, gebroken en licht.
Verveelde mij op avonden op stap, liep dan alle steegjes en straten af, zetten de vergeten fietslampjes uit, en voelde me veilig in het tellen van, het aantal thuizen dat gevonden zou worden zonder slag of stoot.
Ik had geen idee, dat prematuur, een levensduur, van te vroeg aangebroken en voor zijn tijd gekomen momenten zou leveren die bewegen naar nog ongenaamde wegen.
Het scheen mij dan ook te verlichten, toen de straat een naam van een ster.
Wij ontmoette elkaar te vroeg, en voor het eerst, was prematuur als precies in het juiste uur, exact waar het moest zijn. Was het te kwetsbaar en klein derhalve gezien als eigenschappen zo fijn. Daar waar de zwaarte van wanhopig zoekende naar het preserveren van licht in de duisternis, 'n overdracht van kennis, verlangen van stil gemis, voor het eerst, raak was.
Daar vielen twee premamuurtjes op klokslag onmogelijk.
Zoals het leven, altijd over, maar nooit, ten einde was.
Eindelijk, meer over wedergeboorte, dan de laatste dood zegt.
Zo startte het licht bij de dag als zonnestralen gevangen in een lijf, liep zijn trend zo optimistisch, als een zomerbriesje op 'n winterdag.
Te vroeg, maar welkom.
Te vroeg, maar zo welkom.
Dat prematuur, als op het uur, geroepen kwam."
Ik was lang bang in het donker. Mijn nachtlampje mijn kostbaarste bezit.
En zo begint het denk ik.
Ik kwam vanaf geboorte af aan te vroeg.
Heb mijn kindertijd nooit optijd gelopen.
Droomde door de dagen en bewaarde de nachten voor de restauratie van gestorven planten die wellicht onder mijn nachtlampje genoeg kracht zouden krijgen, om morgen aan het dauw van een nieuwe dag, magisch te overleven.
Moest ooit nablijven omdat ik vier uur te laat was en rollen pleisters en verband op school gestolen had. Ze vonden mij in een boom geklommen al huilende. Opdat de takken zelfs met wonderzalf hun wonden niet vergaten en de bladeren levenloos bleven.
Punktualiteit werd mijn specialiteit zo later in de middelbare.
Maar het deed weinig of niets voor de handen te gefascineerd door alles dat levend, gebroken en licht.
Verveelde mij op avonden op stap, liep dan alle steegjes en straten af, zetten de vergeten fietslampjes uit, en voelde me veilig in het tellen van, het aantal thuizen dat gevonden zou worden zonder slag of stoot.
Ik had geen idee, dat prematuur, een levensduur, van te vroeg aangebroken en voor zijn tijd gekomen momenten zou leveren die bewegen naar nog ongenaamde wegen.
Het scheen mij dan ook te verlichten, toen de straat een naam van een ster.
Wij ontmoette elkaar te vroeg, en voor het eerst, was prematuur als precies in het juiste uur, exact waar het moest zijn. Was het te kwetsbaar en klein derhalve gezien als eigenschappen zo fijn. Daar waar de zwaarte van wanhopig zoekende naar het preserveren van licht in de duisternis, 'n overdracht van kennis, verlangen van stil gemis, voor het eerst, raak was.
Daar vielen twee premamuurtjes op klokslag onmogelijk.
Zoals het leven, altijd over, maar nooit, ten einde was.
Eindelijk, meer over wedergeboorte, dan de laatste dood zegt.
Zo startte het licht bij de dag als zonnestralen gevangen in een lijf, liep zijn trend zo optimistisch, als een zomerbriesje op 'n winterdag.
Te vroeg, maar welkom.
Te vroeg, maar zo welkom.
Dat prematuur, als op het uur, geroepen kwam."
Comments