X

"Sommige mensen, zijn zo bang dat wanneer zij hun geliefde vleugels geven, zij weg zullen vliegen, om nooit meer terug te keren, dat zij een leven lang vleugels knippen, al afvragende of hun liefste lief blijven zou, wanneer het vliegen kon, en nooit echt weten, hoe zeker liefde het weet, wanneer het op zijn plaats is, zonder enige onzekerheid." 

Mijn grootmoeder was een vrouw van veel wijsheden. Over liefde was ze altijd te spreken. Ik zou zeggen, dat zij mij heeft opgevoed een partner te wezen. Er was niets in de wereld waar ik meer respect voor achtte dan een hij of zij die koestert zonder op te sluiten, houdt zonder te vasten en onvoorwaardelijk geeft. Zoals mijn grootvader deed. Hij vertelde mij ooit hoe graag zij, sprak over wetenschap en de kunsten over flora en fauna en mijn grootvader hier nog minder dan niets van wist. Hij wist alleen hoe prachtig ze was wanneer al glimlachend in gesprek met een professor verwikkeld in een discussie. Met wie ze sprak, deed er niet toe, naar wie ze keek wanneer ze zo vol van geluk, altijd zocht ze zijn ogen, het enige wat voor hem telde. 

"Wees niet bang, om vleugels te geven, wanneer je de kans, geef altijd licht als je hart gevuld is met, want alles dat leeft heeft lief en zal liefhebben en licht zijn in teruggekeer, daar waar het doorgeven kan." 

Een wiegje en een vlinder.
www.instagram.com/carmenverduyn