X

"Het schuurde. Als een net te strakke broek dat het meest gevoelige puntje van het vrouwelijke wezen de godganse dag door een hemelse marteling forceerd.
Het was een open wond die het zoute van de zweetdruppels vol overgave in zich opneemt tegen beter weten in. Als een kind dat gulzig het vierde glas cola naar binnen werkt om op de terugweg te spugen over de passagiersstoel.
Wij, houden van meer, en zolang er meer is, zullen we altijd meer nemen, opdat het kan.
Het was een ingegroeide teennagel met de ontsteking op het punt van, die met een klein puntje van de naald al voorwarmd met de aansteker geholpen werdt om tot de eindeloos opluchtende eruptie te komen. Om het alles te kunnen laten lopen en het kloppen van de spanning te vergeten alsof de ontknoping het leven was, is.
Het was ongemakkelijk aanhoudend zoals de restjes oogpotlood en 24 uur houdende watervaste maskare die de onvoorziene hoosbui wel over het gezicht uitsmeerdt tot een slechte vergelijkenis met Alice Cooper, maar een beetje spuug op het openbaar toilet tien minuten later, niet langer van de beplakte oogleden kan doen verwijderen.
Het was als de schrale huid van de ellebogen, altijd net iets minder rekbaar, wat ruwer, want langzamer in het herstel wanneer een schaafwond en zo pijnlijk schokkend al wanneer het telefoonbotje stotende.
Het schuurde. Als een net niet op maat gemaakt leven, maar een mens neemt altijd, wat er voor hem in het verschiet ligt, klaar ligt, en wij zoeken altijd, naar meer, en zolang er meer is, zal er altijd meer genomen worden, tot zelfs meer, niet langer als, maar voor, lief genomen wordt."