X-X-X

"Lieflijk zacht verdrinkend in een rivier van tranen en zweet, 
Dat bij te ver drobberen, drijven automatisch de volgende golf is,
En onder water, liefde, zinkt en hoop blijft zeilen, 
Ook als zij gescheurd zijn, ook als er niets over is, ook als het verloren is, 
Geloof, ik heb je niet nodig hier, maar huil me, huil me een rivier van tranen dan, zodat ik ook daarvoor een brug kan bouwen,
En je hart gaf me levens en doodskisten,
Dat wij allemaal thuis komen wanneer wij beseffen dat het kruisje op de schatkaart ons eigen hart vinden is,
Drie kruisjes, en hij zal gedwongen achtergelaten worden zoals ik achterblijf bij je verdwijnen, alleen achter in een thuis dat gebouwd is voor vertrekken,
En ik weet toch dat ik niet je enigste ben, maar teminste was ik er ééntje, ik bedoelde je nooit te overspoelen met, of mij op je rotsen kapot te laten slaan, maar zo wrang zijn wij, de mensen die met hun hart schipperen alsof zij uit wrakstukken opgebouwd is,
Had ik je ooit verteld dan, genoeg, hoe meer dan genoeg je bent, gewoon, een meesterwerk ook als je nog in ontwikkeling bent,
En ik kan toch nooit woorden vinden, om maar eenvoudig te zeggen, hoe je simpelweg mijn vaart doet laten voelen als knooploze zeiling, op elk zuchtje wind, van opluchting,
Hier ben je dan, ik weet dat ik je een zou moeten noemen, een man, maar dat deed Fallaci al, en liever dan één hoofdstuk, één man, één toekomst, één heel boek over hem, schrijf ik er één met jou.
Over de tochtloze reizen, over de verloren dagen, over zoeken naar en vindersloon, over de schatten en de oktopussen, over de grillen en de slachtingen, over de dromen en de horrors, over het oog in de lucht en de fluistering van kippenvel, over hoe het beekje kabbelt, wanneer wij onszelf loslaten om te zinken op open zee, wanneer wij het moeten redden van de bemanningsloze vloot opgeven en kiezen voor een zeemansgraf als doop tot leven."

Comments

Popular Posts