X
"En al de stukjes vallen, precies in plek, weet je, ik ben geen slecht mens, maar ik heb geen remmingen meer rondom jou,
En wij breken elkaar finaal af, maar als we alleen zijn, is het zo simpel,
Ik ben de jouwe te houden, of te verliezen,
Kom hier, dichterbij, doe je eindeloze grijze stroom van onlosmakelijke gedwongen middelmatigheid in gevoel weer aan, toe maar, de kast wachtte op je,
Kom maar, doe dan, pak je elke glimlach van de plank, grijp je vuisten, je woede, het verdriet en je irritatie, neem je zwartgallige verdronken ogen en het optimisme in je loopje ook maar mee, pak ze in naast het licht en de scherpte, naast de non stop vertellende handen, bij je zachtaardigheid en de boeken, vijftien koffers, en het maakt me niks, alles valt, maar precies in plek, ik wil je, helemaal,
Ik ben de jouwe te houden, of te verliezen,
Ik ontmoette je in de hal, bij de bar, de gardarobe en in mijn dromen, en zo gaat het, zo gaat het,
Roep me terug, terug in je armen, vind me, terug in je armen,
Ik zie je in het donker, iedere vrouw kijkt naar je, mijn illusionist, ik ontmoet je in het hulst van de nacht, tussen steegjes, om de hoek, in wc's of tussen de lakens, één zoen, en in het moment, het lijkt zo simpel, zoals, zoals het gaat,
Geheimpjes, fluisteringen, mijn lichaam trilt van het terughouden, inhouden, wanneer het jouwe toch zo rakelings langs het mijne beweegt, oh, onvoorkombaar, al het verschrikkelijke verlangen, gelukkige geduld, maar oh, oh, als wij maar optijd genoeg onze ogen open doen, eerlijk, werkelijk waar, ik wil ze enkel nog openen om naast je te ontwaken, ontwapen me dan, wij breken elkaar finaal af, en ieder stukje valt, precies in plaats, dat is gewoon, hoe het gaat, zoals het gaat."
En wij breken elkaar finaal af, maar als we alleen zijn, is het zo simpel,
Ik ben de jouwe te houden, of te verliezen,
Kom hier, dichterbij, doe je eindeloze grijze stroom van onlosmakelijke gedwongen middelmatigheid in gevoel weer aan, toe maar, de kast wachtte op je,
Kom maar, doe dan, pak je elke glimlach van de plank, grijp je vuisten, je woede, het verdriet en je irritatie, neem je zwartgallige verdronken ogen en het optimisme in je loopje ook maar mee, pak ze in naast het licht en de scherpte, naast de non stop vertellende handen, bij je zachtaardigheid en de boeken, vijftien koffers, en het maakt me niks, alles valt, maar precies in plek, ik wil je, helemaal,
Ik ben de jouwe te houden, of te verliezen,
Ik ontmoette je in de hal, bij de bar, de gardarobe en in mijn dromen, en zo gaat het, zo gaat het,
Roep me terug, terug in je armen, vind me, terug in je armen,
Ik zie je in het donker, iedere vrouw kijkt naar je, mijn illusionist, ik ontmoet je in het hulst van de nacht, tussen steegjes, om de hoek, in wc's of tussen de lakens, één zoen, en in het moment, het lijkt zo simpel, zoals, zoals het gaat,
Geheimpjes, fluisteringen, mijn lichaam trilt van het terughouden, inhouden, wanneer het jouwe toch zo rakelings langs het mijne beweegt, oh, onvoorkombaar, al het verschrikkelijke verlangen, gelukkige geduld, maar oh, oh, als wij maar optijd genoeg onze ogen open doen, eerlijk, werkelijk waar, ik wil ze enkel nog openen om naast je te ontwaken, ontwapen me dan, wij breken elkaar finaal af, en ieder stukje valt, precies in plaats, dat is gewoon, hoe het gaat, zoals het gaat."
Comments