X
"Ik heb zo mijn best gedaan niet van je te houden..."
"Dat weet ik toch..."
"Maar het was onmogelijk..."
"Dat weet ik toch..."
"Wij zijn hopeloos..."
"Verliefd."
"Zo onmogelijk..."
"En hoe..."
"Wij."
"Ja."
"Soms, ben ik..."
"Dat had ik ook."
"Maar ik ben hier. Hier. Met jou."
"Hier, en nu, en ik, gaan nergens heen, zonder jou..."
"Als een droom."
"Alsof ik morgen wakker kan worden en je kwijt ben..."
"Je had me al, vanaf het begin..."
"Of eigenlijk vanaf daarvoor..."
"Je had me vanaf altijd al."
"Ook als ik niet weet, waar altijd begon of eindigde..."
"Ooit he..."
"Hmmm?"
"Schreef ik een meters lang gedicht..."
"Ah..."
"Het was een tentoonstelling over oorlog en vrede..."
"En het enige waar ik aan kon denken was het vechten tegen het genot van de warme lucht tussen elk rechtovereind staand haartje van de kippenvel die je me geeft, en het altijd overgeleverd zijn aan moeten opgeven omdat er geen vechten tegen is..."
"Ik deed zo mijn best niet aan je te denken, dat er een rol behang nodig was om tot de conclusie te komen dat ik hopeloos compleet onbezonnen en volledig voor je gevallen was..."
"Er waren dertien rollen meer nodig voor het besef dat ik er geen eens ooit een zeg in had, vanaf het eerste moment, je hebt het niet eens gekregen, er was geen rede voor, ik zag je en je had mijn hart, alsof zij altijd al gewacht had op je, naar je gezocht had, je zag en een zucht slaakte, zo van 'Ah, eindelijk, daar ben je, ik had je al gemist...' mijn hart gaf zichzelf aan jou en ik stond enkel te kijken vol ongeloof dat er dan toch écht een hart moest wezen daarbinnen in..."
"Ik dacht altijd dat ik het niet kon..."
"Dat het onmogelijk was..."
"Dat iemand als jij een hopeloze fantasie is..."
"Een droom..."
"Ja..."
"Ik..."
"Ga je eindeloos wakker maken, alleen om zeker te weten dat de dromen én de droom én werkelijkheid samen, altijd jij, ik en ons, of hier zijn, is én blijft."
"Ja."
"Ja..."
"Mijn..."
"Mijn..."
"Als een droom..."
"Waarin je elke dag ontwaakt..."
"Hmmmm..."
"Slaap zacht mooie man."
"Tot morgen..."
"Tot vannacht..."
"Dat weet ik toch..."
"Maar het was onmogelijk..."
"Dat weet ik toch..."
"Wij zijn hopeloos..."
"Verliefd."
"Zo onmogelijk..."
"En hoe..."
"Wij."
"Ja."
"Soms, ben ik..."
"Dat had ik ook."
"Maar ik ben hier. Hier. Met jou."
"Hier, en nu, en ik, gaan nergens heen, zonder jou..."
"Als een droom."
"Alsof ik morgen wakker kan worden en je kwijt ben..."
"Je had me al, vanaf het begin..."
"Of eigenlijk vanaf daarvoor..."
"Je had me vanaf altijd al."
"Ook als ik niet weet, waar altijd begon of eindigde..."
"Ooit he..."
"Hmmm?"
"Schreef ik een meters lang gedicht..."
"Ah..."
"Het was een tentoonstelling over oorlog en vrede..."
"En het enige waar ik aan kon denken was het vechten tegen het genot van de warme lucht tussen elk rechtovereind staand haartje van de kippenvel die je me geeft, en het altijd overgeleverd zijn aan moeten opgeven omdat er geen vechten tegen is..."
"Ik deed zo mijn best niet aan je te denken, dat er een rol behang nodig was om tot de conclusie te komen dat ik hopeloos compleet onbezonnen en volledig voor je gevallen was..."
"Er waren dertien rollen meer nodig voor het besef dat ik er geen eens ooit een zeg in had, vanaf het eerste moment, je hebt het niet eens gekregen, er was geen rede voor, ik zag je en je had mijn hart, alsof zij altijd al gewacht had op je, naar je gezocht had, je zag en een zucht slaakte, zo van 'Ah, eindelijk, daar ben je, ik had je al gemist...' mijn hart gaf zichzelf aan jou en ik stond enkel te kijken vol ongeloof dat er dan toch écht een hart moest wezen daarbinnen in..."
"Ik dacht altijd dat ik het niet kon..."
"Dat het onmogelijk was..."
"Dat iemand als jij een hopeloze fantasie is..."
"Een droom..."
"Ja..."
"Ik..."
"Ga je eindeloos wakker maken, alleen om zeker te weten dat de dromen én de droom én werkelijkheid samen, altijd jij, ik en ons, of hier zijn, is én blijft."
"Ja."
"Ja..."
"Mijn..."
"Mijn..."
"Als een droom..."
"Waarin je elke dag ontwaakt..."
"Hmmmm..."
"Slaap zacht mooie man."
"Tot morgen..."
"Tot vannacht..."
Comments