Fragmenten - 2013

Ze wilde dat hij nooit meer seks zou kunnen hebben zonder aan haar te denken. 

Ze wilde de afdrukken van haar tanden zo diep achterlaten, 

dat ze na jaren nog niet genezen waren. 

Ze wilde als een meisje, iedere vrouw in zijn leven op de stang jagen. 

Door middel van de krassen van haar nagels die als gegraveerd over zijn huid heen stonden. 

Ze wilde dat het onmogelijk was voor hem om niet nog de echo van haar kreunen te horen,

wanneer hij in de spiegel keek, op zijn zij sliep of zelf wanneer hij zichzelf afdroogde. 

Ze wilde de macht hebben over hoe andere macht hadden over zijn ontluikende seksualiteit.

Zonder aan hem vastgekluisterd te moeten zitten als de ring die knelt om zo veel vingers. 

Het moest door het achterlaten van littekens, 

die net als zijn schaduw alleen snacht’s onzichtbaar leken, 

maar nooit echt zouden verdwijnen. 

Hij zou met de opvolgende vrouwen altijd in het donker de liefde moeten bedrijven zodat ze niet geïntimideerd zouden zijn door de eens die zij was in zijn verleden. 

In het donker, zodat ze niet zagen, dat zijn ogen altijd gesloten waren, 

en zijn lichaam niet werkelijk daar was, maar in het verleden van de opgebrande hitte, 

die rookschade achterlaat in zijn longen. 

Zijn adem nog steeds bewerkt terwijl de tijd verstreken is. 

Maar de messteken in zijn rug, vergroeit zijn aan zij die eigenhandig hun liefde opofferde voor een nacht met een ander, 

nog steeds vastgeroest zitten, 

op de plek van zijn missende ruggengraad.