Ongeschreven
"Schrijf daar maar eens over,
Waarover? De hypothetische wat als...
Wij, zijn in feite altijd theoretisch,
Zelfs als wij elkaar in de praktijk aanraken,
Dan nog is elke wij die wij zijn een jij en een ik, geen ons, al wachtte we tot we er een wogen,
Het weegt niet op, tegen de zwaarte van tussen de regels door,
Valsspelers worden altijd gestraft,
Ook als zij nooit betrapt worden, dan pakt de schuld hen op,
Zullen zij gevangen zijn van het eigen ratio,
Dat constant alvorens het pleidooi,
Het vonnis getrokken heeft,
Je kunt er je vingers niet aan onttrekken, wanneer jij ze zo graag brand,
Op blaren zitten is geen probleem,
Het houdt me scherp,
Para proeven dat is de mol,
Blind weg graven in de diepte van een ander,
Onze klauwen zijn erin gezet,
Maar wanneer wij elk impulsief samenzijn gepaard laten gaan met inoculatie,
De verdoving kussen met oog voor lid,
Dan lijken de blaren te bedaren, en het verklaren op te klaren,
Tegen beter weten, van weersverwachtingen in,
Schrijf daar maar eens over,
Ik schrijf je mijn iedere dag,
Spendeer meer uren met mijn papier dan ieder ander in mijn leven,
Tot nu toe in gesprekken trotseren wij onszelf, haar woorden te gebruiken,
Maar het beschrijven of uitvoeren van te zien, wat onze tast in braille niet kan onderscheiden,
Heeft even veel weg van vriendschap als de weg daarnaartoe telt,
Krijtstrepen met een tweederangs vernisje breekt het zwartgallige zicht in twee,
Een heen en terugweg,
Er bestaat geen hypothetisch,
Alleen een komen en of gaan."
Waarover? De hypothetische wat als...
Wij, zijn in feite altijd theoretisch,
Zelfs als wij elkaar in de praktijk aanraken,
Dan nog is elke wij die wij zijn een jij en een ik, geen ons, al wachtte we tot we er een wogen,
Het weegt niet op, tegen de zwaarte van tussen de regels door,
Valsspelers worden altijd gestraft,
Ook als zij nooit betrapt worden, dan pakt de schuld hen op,
Zullen zij gevangen zijn van het eigen ratio,
Dat constant alvorens het pleidooi,
Het vonnis getrokken heeft,
Je kunt er je vingers niet aan onttrekken, wanneer jij ze zo graag brand,
Op blaren zitten is geen probleem,
Het houdt me scherp,
Para proeven dat is de mol,
Blind weg graven in de diepte van een ander,
Onze klauwen zijn erin gezet,
Maar wanneer wij elk impulsief samenzijn gepaard laten gaan met inoculatie,
De verdoving kussen met oog voor lid,
Dan lijken de blaren te bedaren, en het verklaren op te klaren,
Tegen beter weten, van weersverwachtingen in,
Schrijf daar maar eens over,
Ik schrijf je mijn iedere dag,
Spendeer meer uren met mijn papier dan ieder ander in mijn leven,
Tot nu toe in gesprekken trotseren wij onszelf, haar woorden te gebruiken,
Maar het beschrijven of uitvoeren van te zien, wat onze tast in braille niet kan onderscheiden,
Heeft even veel weg van vriendschap als de weg daarnaartoe telt,
Krijtstrepen met een tweederangs vernisje breekt het zwartgallige zicht in twee,
Een heen en terugweg,
Er bestaat geen hypothetisch,
Alleen een komen en of gaan."
Comments