"Y por fin te encontré"

"Als het schuld is, laat de spijt de mijne zijn,
De onzekerheid die het experiment met zich mee brengt,
Al zouden het nooit mijn woorden, gekozen als deze zijn,
En als je hart breekt, mogen het mijn handen zijn,
Dat je ver van ze gaat, als je gaat, buiten bereik,
Maar nooit ver genoeg, om onaangeraakt te blijven,
Als er verwijt op tafel gegooid wordt, laat mij dan aan haar voet vallen,
Altijd, is geen vraag, iets op te lossen,
Ik zal er zijn, links achter, in of kijkend naar je hoofd,
En als je gaat, ga dan ver,
Maar nooit zo ver als waar je buiten schot bent,
Al mis ik je, geen flarden meer, nu ik zweer, ik schiet,
Als het sterven voor of streven aan is,
Laat mij dan maar de volgende zijn,
Dat ik zal wachten op jouw sluipmoordenaar,
Wanneer jij al blijft, in ver heengegaan,
En als je gaat, ga dan, voor jou, voor jou en mij,
En als je twijfelt, weet dan zeker, dat jij in onzekerheid verkeerd,
Waar je blijft, daar leef je, maar in eens zo veel meer, plekken voort,
En als je gaat, ga dan, zo ver je kan,
Buiten bereik en nooit onaangeraakt,
Net, nu ik je hier heb gevonden,
Kwijtgeraakt in zoeken,
Als jij herinneringen, of mist, 
Ophaalt in tijd, 
Als alles voor niets is, was, bleek,
Als over, leven schaduwt, en mij doen, meer aan dan toe doet, 
Je ben vrij, ik pleit, tref de blaam, op ontmoeting naar je,
Smeek, bode geef me haar,
Geen zorg, voor het mijne, mijn lief, als je gaat, 
Ga dan, ik zal je houden, je komt niet ver, weg, uit het hart, de mijn."