Ik wil worst

"Soms zie je iemand, weet je meteen hij heeft een grote jeweetwel. Als ik hem lopen zag kon ik aan niets anders denken dan zijn, jeweetwel. Overduidelijk moest dat een gedaante van jewelste zijn, zijn jeweetwel. Dan stelde ik me voor dat hij op de openbare toiletten regelmatig zijn dinges tevoorschijn swanste en daar rukte voor vlag en vaderland tot elk urinoir geclaimd in het bezit op basis van de rijkelijke vervuiling.
Droomde wel eens weg bij de gedachte wanneer wij koffie dronken, dat hij mogelijk op elk moment zomaar in een discussie zijn jeweetwel op tafel zou gooien, dat de rest van het gezeldschap zou schrikken van het geweld en de geweldigheid en wij collectief een moment zouden nemen om zijn jeweetwel te bestuderen.
Keek dagen door zijn broeken heen. Hoe zou de omvang zijn, een vlees of bloed, zou hij een knikje hebben of volledig recht wanneer paraat, zouden de ballen ingetrokken of laagbundelende, had hij een coltrui of was hij besneden. Er was geen millimeter van zijn jeweetwel die ik niet al duizendmaal in gedachten in mijn mond genomen had.
Of hij sappig zou zijn, de glorie een na smaakje zou hebben, hoe goed hij presteren zou tijdens openbare aangelegenheden of in parkjes tijdens de piektijd van het uitlaten zo rond een uur of negen.
Soms zag ik een randje boxershort, daar ging ik al, glibberend van de stoel. Wegkwijnend van honger en nabijheid, watertandend naar, jeweetwel.
Weinig jeweetwels zijn wetenswaardig of wellicht was het aanhangsel dat ik date noemde slechts een slecht excuus zonder controle over de bediening.
Na verloop van tijd begint een vrouw te begrijpen, als je ziet hoe hij zijn dobbelstenen rolt, schud, vastneemt, dan weet je ook hoe hij zijn jeweetwel behandeld tijdens de ochtendspits sessie of een avondje chatroulette.
Ik fantaseerde mijzelf schraal bij de gedachte aan zijn jeweetwel die het mijne plaagt.
Als een seksueel onverdraagbare aandoeninf zo hardnekkig de jeuk, de gekgillendheid, de onzekerheid maar onoverkomelijke lust."