PUUUUB

"Wij zijn net pubers,
Staande voor de spiegel,
Kijkende naar het schaamhaar dat plots zo vol, en weelderig.
Onzeker over ieder puistje dat minstens zo groot als Edna lijkt.
Debatterende met de spiegel over wat te doen vandaag.
Toch tandpasta erop.
Als je het zelf maar niet knijpt voordat ze gesprongen is.
Nog jong genoeg om met kinderlijke naïviteit te zoeken.
Volwassen genoeg om zelf op de speren te springen van twijfel en schaamte en al afblaffende de straf zelf af te roepen.
Naadloos aansluitend bij elk ander opdat aanpassen nog zo vanzelfsprekend als eindeloos buigen in de flexibiliteit.
Tot de lijmstoffen niet langer. En breekpunten zichtbaar. Volume afneemt en de ware aard van plat wezen toont.
Alles wat we willen is de heerlijkheid. Door de poort stappen en een hand vinden die de ondanks de maagdelijke trillerigheid ons schaamhaar snoeien wil al lachende in de op de knip gedraaide badkamer.
Iemand die zoals ook wij, altijd klaar is om op de speerpunten van de anders vijandigheid te springen om de scherpte van de pijn in zielenvrees net iets zachter, ronder, matter maakt.
Wij willen zo onbezonnen en onbekommerd alles delen en bespelen wat vroeger gemist.
Hopende dat wanneer, de ander, alles gezien heeft, ons ieder te, te veel, te weinig, te dun, te dik, te dom, te pedant, te bekrompen, te eigenwijs, te impulsief, te apatisch, te lomp, te angstig, te, te, tevredenheid en precies goed genoeg, meer dan genoeg wezen mag.
Als een interpersoonlijke perfectie naadloos sluitende aan die van de partner.
Wij zijn net pubers,
Staande voor de spiegel,
Altijd bang voor de dag des oordeels, de schoolfotos of als laatste gekozen worden bij gym."