P
"Graag zou ik haar verzachtende omstandigheden toekennen, de blaam wegnemen of enige ontlading inbrengen.
Al regende het redenen dan nog zou er niet genoeg van zijn om ooit enig weerwoord te kunnen bieden.
Het golfslagbad van gezond verstand dat zichzelf kapot slaat op de gevoelens en gevolgen was grenzeloos.
Het hart sloeg overmatig zoals de rechterlijke hamer in een op hol geslagen zitting tevergeefs proberende de rust staande te houden.
Dagen geschorst of op borg levende. De onzekerheid ontketende een ornamentale hechtheid met het obstakel.
Een stil verbond met het verleden een stil verlangen naar vergeven.
Maar, wie zich compleet afmarteld met bevragen om de beantwoording te vinden kan vooruit bewegen, opnieuw beginnen, de horizon gewinnen.
Wanneer we toegeven aan het gemak om vlot enig of elk geloof vast te grijpen, elke reden tot argument om willen bouwen en vast te willen klampen aan het uitrusten in de gedachte dat alles bijdraagt aan een vooraf bepaald lot, verkwanselen we onze kansen op hartstochtelijke tegenspraak van de ziel, ontkenning van het hart en een nieuwe doop om het zelf aan het verdriet te schenken tot zij nog uitgeputter dan.
Pas dan strekken de valleien van droefheid en verlies zich over mijn lichaam uit, tevergeefs overwoekerd door wilde bloemen van trots en kin omhoog.
Als de vrouw het toestaat dan wordt zij een ongewenste indringer met een levenslang asiel bijna in een adem teug vergelijkbaar met Tereza's ondraaglijke lichtheid.
Zie de hoeveelheid sigaretten peuken. Ik durf er mijn hand op te wedden dat ik gistere dronken moet zijn geweest. Vergeef me, ik smeek je. Zelfs het kussen is nog bevlekt met. De aanval was een walgelijke vertoning van doodlopend doodop wezen. Mijn egoïsme. Ben je nog hier?
Ik ben bang. Maar ook boos op je godverdomme. Wat ben je veeleisend, God. Je geeft me wonderen om tot plagen te doen ommekeren. Ik beschuldig het onderbewustzijn maar ben niet compleet uitgedreven tijdens de overname.
Het is onaanvaardbaar maar consessies doen evengoed. Je beroofd mij van het vermogen zelfstandig hart en logica te opereren.
Ik heb genoeg van je. Zit er vol van. Zorgen."
Al regende het redenen dan nog zou er niet genoeg van zijn om ooit enig weerwoord te kunnen bieden.
Het golfslagbad van gezond verstand dat zichzelf kapot slaat op de gevoelens en gevolgen was grenzeloos.
Het hart sloeg overmatig zoals de rechterlijke hamer in een op hol geslagen zitting tevergeefs proberende de rust staande te houden.
Dagen geschorst of op borg levende. De onzekerheid ontketende een ornamentale hechtheid met het obstakel.
Een stil verbond met het verleden een stil verlangen naar vergeven.
Maar, wie zich compleet afmarteld met bevragen om de beantwoording te vinden kan vooruit bewegen, opnieuw beginnen, de horizon gewinnen.
Wanneer we toegeven aan het gemak om vlot enig of elk geloof vast te grijpen, elke reden tot argument om willen bouwen en vast te willen klampen aan het uitrusten in de gedachte dat alles bijdraagt aan een vooraf bepaald lot, verkwanselen we onze kansen op hartstochtelijke tegenspraak van de ziel, ontkenning van het hart en een nieuwe doop om het zelf aan het verdriet te schenken tot zij nog uitgeputter dan.
Pas dan strekken de valleien van droefheid en verlies zich over mijn lichaam uit, tevergeefs overwoekerd door wilde bloemen van trots en kin omhoog.
Als de vrouw het toestaat dan wordt zij een ongewenste indringer met een levenslang asiel bijna in een adem teug vergelijkbaar met Tereza's ondraaglijke lichtheid.
Zie de hoeveelheid sigaretten peuken. Ik durf er mijn hand op te wedden dat ik gistere dronken moet zijn geweest. Vergeef me, ik smeek je. Zelfs het kussen is nog bevlekt met. De aanval was een walgelijke vertoning van doodlopend doodop wezen. Mijn egoïsme. Ben je nog hier?
Ik ben bang. Maar ook boos op je godverdomme. Wat ben je veeleisend, God. Je geeft me wonderen om tot plagen te doen ommekeren. Ik beschuldig het onderbewustzijn maar ben niet compleet uitgedreven tijdens de overname.
Het is onaanvaardbaar maar consessies doen evengoed. Je beroofd mij van het vermogen zelfstandig hart en logica te opereren.
Ik heb genoeg van je. Zit er vol van. Zorgen."
Comments