MR NERD
"Soms krijg je, een boek in je handen gedrukt, wordt je aangekeken als nooit daarvoren en drukt hij je op het hart 'dit is echt iets waar je van gaat houden, je moet het lezen.' Als mens, als schrijver, doorgewinterd lezer, is er geen present zo groots, als het mogen ontvangen van een gebundeld goed aan toereiking.
Ik las hem graag van afstand. Zijn blikken, zijn bewegen, wat zijn woorden bij spreken werkelijk betekenen wanneer zij niet letterlijk wezen.
Nu heb ik alle boeken onder zijn bed gelezen. Zij, die hem aan mij deden denken, zij, die hem aan hemzelf als kind of in een ander leven herinneren
.
Ik nam hem aan, droeg het boek waar ik ook ging met mij mee, en zo heel langzaam, pagina bij pagina bladerende, sluimerde hij, ook in mijn hart. Met iedere zin die mijn hart verrukt, al tranen slikkende over de tederheid van de woorden die de pagina vulde, zette ik ook mijn zinnen op hem.
Hij drukte het boek op mijn hart, in dat gebaar, zat alle schoonheid al besloten, hoe prachtig het is, dat één ander, de ander, je iets wil tonen, hoopt dat je voor deze ervaring, hetzelfde zult voelen.
Hij gaf me een 381 pagina tellend staaltje troost van afstand, een fantoomliefde die zich als warm deken over mijn vermoeide lijf uitstrekte na een tergende dag, een schoot om mijn hoofd in te begraven wanneer ik even vergeten wilde.
Er is geen mens op de wereld, dat ooit begreep, hoe mijn liefde werkte, ik wist niet eens wat de weg naar mijn hart was, tot hij boek voor boek een opstapje bouwde precies hoog genoeg, om over de muur te kunnen klimmen en mij te vragen 'zullen we springen?'
.
Als schrijver, droom ik graag, bekijk ik hem soms stiekem en stel mij voor, dat hij op een ochtend ontwaakt uit dit leven en ik hem mijn boek op het hart druk, hopend dat hij hetzelfde voelt."
Ik las hem graag van afstand. Zijn blikken, zijn bewegen, wat zijn woorden bij spreken werkelijk betekenen wanneer zij niet letterlijk wezen.
Nu heb ik alle boeken onder zijn bed gelezen. Zij, die hem aan mij deden denken, zij, die hem aan hemzelf als kind of in een ander leven herinneren
.
Ik nam hem aan, droeg het boek waar ik ook ging met mij mee, en zo heel langzaam, pagina bij pagina bladerende, sluimerde hij, ook in mijn hart. Met iedere zin die mijn hart verrukt, al tranen slikkende over de tederheid van de woorden die de pagina vulde, zette ik ook mijn zinnen op hem.
Hij drukte het boek op mijn hart, in dat gebaar, zat alle schoonheid al besloten, hoe prachtig het is, dat één ander, de ander, je iets wil tonen, hoopt dat je voor deze ervaring, hetzelfde zult voelen.
Hij gaf me een 381 pagina tellend staaltje troost van afstand, een fantoomliefde die zich als warm deken over mijn vermoeide lijf uitstrekte na een tergende dag, een schoot om mijn hoofd in te begraven wanneer ik even vergeten wilde.
Er is geen mens op de wereld, dat ooit begreep, hoe mijn liefde werkte, ik wist niet eens wat de weg naar mijn hart was, tot hij boek voor boek een opstapje bouwde precies hoog genoeg, om over de muur te kunnen klimmen en mij te vragen 'zullen we springen?'
.
Als schrijver, droom ik graag, bekijk ik hem soms stiekem en stel mij voor, dat hij op een ochtend ontwaakt uit dit leven en ik hem mijn boek op het hart druk, hopend dat hij hetzelfde voelt."
Comments