X

"Aan alle gehoorloze geesten.
Dit, is een geen uitnodiging. Dit, is een deur, op slot gedraaid, met de sleutel doorgeslikt, de lippen op elkaar geperst, en een doodse stilte. Dit is een betoog om het zwijgen op te leggen.
Er was een tijd van levende. Bruisend. Energiek. Vol van. Vreugde was vanzelfsprekend. Geluk leek voor de dommere maar was altijd net binnen bereik genoeg om het genot van bijna te kietelen met de lust en het verlangen.
Er was een tijd van stervende.
Lusteloos. Vergankelijk. Ontzien van. Oververmoeid kenmerkte de oogleden. Opgeven leek voor de met beter geweten bewapende bestemd maar een kleine overgave in stilte gezondigd was net genoeg om van het randje af te blijven stappen iedere keer dat de stap der definitiefheid zowaar bijna gezet was.
Er was een tijd van opleven.
Sporadisch. Inpulsief. Vluchtig. Intens als onuitdrukkelijk door tast te vertalen in het woord was het grijpbaar maar onbehoudelijk zo beperkt als een oprisping die enkele seconden na het verlossende boertje nog eventjes onverklaarbaar te proeven is.
Er was een tijd van leegbloeden.
Er was een tijd van gestorven.
Er was een tijd van ternauwen nood.
En eindelijk kwam daar, de onoverkomelijke natuurlijke dood.
Aan alle gehoorloze geesten.
Knoop het. Knoop het. Knoop het voor het te laat is, en als het ook maar een seconde te laat het gevolg aanslaat, dan laat, de tijd het werk, verzetten met iedere slag. Knoop het in de oren. Knoop het in de oren tot het eindelijk gehoord wil. Wie niet horen wil, moet voelen. Dat is de enige keus."