WBT
"Ik begrijp dat het anders is, de kern langzaam verschuift, wensen even vloeibaar zijn als het water dat levensvrucht is en doet ontstaan.
En toch, het spijt me, maar ook niet. Want zij begreep niet, waarom je spreken wilde met haar, waarom je vragen zou stellen om te leren kennen of de ogen altijd diep doordrenkt van wanneer er vastgehouden werd.
Zij snapte niet, hoe iemand, wat maakt dat je soms liefs fluisterd in de oren tijdens, of een hand uitrijkt laat staan elk ander gebaar.
Zij snapte niet waarom je extra oplettend was tijdens haar zware dagen, en haar terugtrok voor elk rode stoplicht. Zij snapte niet waarom je arm ervoor schoot bij iedere noodrem of het je iets kon schelen wanneer ze voor het laatst gegeten of geslapen had.
Zij snapt bijzonder weinig van bijzonder veel niet.
Maar zij snapt bijzonder langzaam bijzonder goed veek meer zij ondertussen weet van hoe weinig zij wist, van het grote Alles waar over gesproken werd.
En zij is veranderd van toon, opdat ontvangen zoals delen, niet altijd eensgelijks of vanzelfsprekend gaat.
Maar het spijt mij niet dat zij bestaat. Want zij snapte niet, waarom je hart huilde van verdriet over het voelen alsof ongeliefd, en zij snapte maar een ding daarin zeker, dat zij het nooit snappen wil, hoe daar terrecht gekomen. Dat zij graag leren zou, dat er meer, dan, en ook onvoorwaardelijk, en voor jou.
Zij snapte niet, waarom je bang was jezelf te zijn of te voelen voor. Zij snapte niet, hoe je in de spiegel een andere man dan die in haar ogen ziet. Gelukkig, mag er maanden, wegens, jaren, gespendeerd worden aan het leren begrijpen van de ander. Ik hoop, dat je snapt, dat ik het nog nooit gesnapt heb, nog in de minste minste niet. En ik graag, het goede dat, onbegrip soms, koester. Want zonder, had ik nooit kunnen stellen, dat ik je vandaag, begrepen heb. Hoe krom of recht de weg dan ook, de weg, is nooit weg en ik heb nooit geschroomd de benen onder de kont vandaan te lopen, wanneer het belang, begrepen is. En zij, snapt nu, hoe belangrijk."
En toch, het spijt me, maar ook niet. Want zij begreep niet, waarom je spreken wilde met haar, waarom je vragen zou stellen om te leren kennen of de ogen altijd diep doordrenkt van wanneer er vastgehouden werd.
Zij snapte niet, hoe iemand, wat maakt dat je soms liefs fluisterd in de oren tijdens, of een hand uitrijkt laat staan elk ander gebaar.
Zij snapte niet waarom je extra oplettend was tijdens haar zware dagen, en haar terugtrok voor elk rode stoplicht. Zij snapte niet waarom je arm ervoor schoot bij iedere noodrem of het je iets kon schelen wanneer ze voor het laatst gegeten of geslapen had.
Zij snapt bijzonder weinig van bijzonder veel niet.
Maar zij snapt bijzonder langzaam bijzonder goed veek meer zij ondertussen weet van hoe weinig zij wist, van het grote Alles waar over gesproken werd.
En zij is veranderd van toon, opdat ontvangen zoals delen, niet altijd eensgelijks of vanzelfsprekend gaat.
Maar het spijt mij niet dat zij bestaat. Want zij snapte niet, waarom je hart huilde van verdriet over het voelen alsof ongeliefd, en zij snapte maar een ding daarin zeker, dat zij het nooit snappen wil, hoe daar terrecht gekomen. Dat zij graag leren zou, dat er meer, dan, en ook onvoorwaardelijk, en voor jou.
Zij snapte niet, waarom je bang was jezelf te zijn of te voelen voor. Zij snapte niet, hoe je in de spiegel een andere man dan die in haar ogen ziet. Gelukkig, mag er maanden, wegens, jaren, gespendeerd worden aan het leren begrijpen van de ander. Ik hoop, dat je snapt, dat ik het nog nooit gesnapt heb, nog in de minste minste niet. En ik graag, het goede dat, onbegrip soms, koester. Want zonder, had ik nooit kunnen stellen, dat ik je vandaag, begrepen heb. Hoe krom of recht de weg dan ook, de weg, is nooit weg en ik heb nooit geschroomd de benen onder de kont vandaan te lopen, wanneer het belang, begrepen is. En zij, snapt nu, hoe belangrijk."
Comments