0900-sinking

"Mijn diepe gronden sturen mij smsjes. Probeer niet eens. Je ziet vergissen als teken van ziek verdraaide natuur. Geef de schuld maar. Mijn god zou zweren dat het hier geesten spookt. Als jij dan toch in het rollenspel verstrikt, laat mij er maar voor opdraaien. Hoe zorgelijk is het dat er verwijtvolle verzorgers leven? Zoekt manieren om van mijn nood jouw zaak te maken. Maar neem het aan van het meisje dat je probeerde te raddraaien, zolang er geen onvoorwaardelijk geaccepteerd zal, komt er enkel voorwaardelijk, nooit echt vrij. Je bent zo scherpzinnig in het versnijden van de feiten, hoeveel je ook voor chef passeren wil, herken een slager in het vlees. Als het zo rechtelijk voor de hand lag, waarom zou je het dan, links laten liggen? Was je wel ooit oprecht? Ik zie het achtergesteld zijn door je privileges, niet in het veroordeeld zijn, terug. Je kreeg wat je wilde. Troonopvolger. Hoe voelt dat om gepasseerd op je plaats te staan? Regerend over een leger leger, tot geen meer. Ik voorzie dat je niet van me houden kan wanneer vrijheidsberoving van tafel. Hoeveel hersenkronkels wil je toe-eigenen, vervormen tot taal die gesproken moet in het wetwillenswoordenboek? Je komt altijd met lege handen wijzen op hoeveel je bijdraagt, en ik prik mijn blaren. 

De deur was altijd open maar werd nooit platgelopen toen er alleen nog maar zaken en noden in zakken en dozen. Handen werden zo ver uitgestrekt tot de spieren chronisch verrekt maar nog altijd ongenoegen. Is vergevingsgezind zo'n zonde dat klaagzang gespeeld als een van the greatest hits? Mocht ik keuzes maken die niets met je van doen, geen haken, ogen of verjaarde opgeblaasbare? Zit me altijd op de hielen om mijn Achilles nog eens door te pezen."