O
"Op sommige dagen zaten wij op de lederen bank, stilzwijgend, naar buiten te turen.
Dan was zij bezig in de tuin. Namen wij om en om een slok half lauwe koffie. Bestudeerde hoe haar eeltbeknobbelde vingers nog altijd genoeg magie schenen te bezitten om ieder en elk groen tot leven te wekken, op te doen bloeien.
"Het is anders tegenwoordig is 't niet?"
Hij wilde altijd weten, hoe het nu is, voor vrouwen, hoopte dat zij de dag nog zou mogen zien, dat er voor vrouwen zoals zij, plek, echt plek was, om de ruimte in te nemen zichzelf te zijn.
Ze was mysterieus. Scherpzinnig. Had een ondernemersgeest waar je U tegen zegt. Zij was wild en onbevangen. Maar gedwongen in het keurslijf desalniettemin.
Rebellie zat in het kleine, voor het grotere goed. Onrein toch de kerkgang opeisen omdat miskramen evengoed natuurlijk gebaard en gedragen werden. Blijven werken na de trouw opdat huwelijk geen overeenkomst tot opgave van onafhankelijk zou moeten zijn. Zij was rigoureus.
In een wereld nog kleiner dan een notendop berucht om haar eigenzinnigheid.
Hij was een man van goud, bleef aan haar zij gedurende iedere overgang. De weg was lang en zwaar. Zal vol met ruzies waarin ze hem verweet dat zij toch zojuist een half uur geleden al had gezegd dat zij links in plaats van rechts moesten.
"Als zij een man was geweest, kun je je voorstellen, wat het leven haar geboden had?"
Zij hield van leren en scholing. Was door het dolle heen, dat haar kleindochter naar het hoger onderwijs doorstroomde. Praatte je de oren van de kop af over wat voor luxe het wel niet was. Tot je jezelf zowaar schaamde dat je het vanzelfsprekend of voor lief nam.
Heb veel dingen in mijn leven willen zijn, politicus, schrijfster, ondernemer, hovenier, architect, chef, priester, fotografe, naaister.
Het duurde tot na haar sterven, het besef, dat ik eigenlijk in elk van deze, graag mijn held wilde wezen, zoals mijn oma wilde leven. Zonder compromis of excuses. Volledig vanuit eigen visie en geloof.
Kom regelmatig aan om samen te zwijgen. Half lauwe koffie te drinken terwijl we naar haar foto kijken.
"Het is nog precies hetzelfde tegenwoordig is 't niet?"
Dan was zij bezig in de tuin. Namen wij om en om een slok half lauwe koffie. Bestudeerde hoe haar eeltbeknobbelde vingers nog altijd genoeg magie schenen te bezitten om ieder en elk groen tot leven te wekken, op te doen bloeien.
"Het is anders tegenwoordig is 't niet?"
Hij wilde altijd weten, hoe het nu is, voor vrouwen, hoopte dat zij de dag nog zou mogen zien, dat er voor vrouwen zoals zij, plek, echt plek was, om de ruimte in te nemen zichzelf te zijn.
Ze was mysterieus. Scherpzinnig. Had een ondernemersgeest waar je U tegen zegt. Zij was wild en onbevangen. Maar gedwongen in het keurslijf desalniettemin.
Rebellie zat in het kleine, voor het grotere goed. Onrein toch de kerkgang opeisen omdat miskramen evengoed natuurlijk gebaard en gedragen werden. Blijven werken na de trouw opdat huwelijk geen overeenkomst tot opgave van onafhankelijk zou moeten zijn. Zij was rigoureus.
In een wereld nog kleiner dan een notendop berucht om haar eigenzinnigheid.
Hij was een man van goud, bleef aan haar zij gedurende iedere overgang. De weg was lang en zwaar. Zal vol met ruzies waarin ze hem verweet dat zij toch zojuist een half uur geleden al had gezegd dat zij links in plaats van rechts moesten.
"Als zij een man was geweest, kun je je voorstellen, wat het leven haar geboden had?"
Zij hield van leren en scholing. Was door het dolle heen, dat haar kleindochter naar het hoger onderwijs doorstroomde. Praatte je de oren van de kop af over wat voor luxe het wel niet was. Tot je jezelf zowaar schaamde dat je het vanzelfsprekend of voor lief nam.
Heb veel dingen in mijn leven willen zijn, politicus, schrijfster, ondernemer, hovenier, architect, chef, priester, fotografe, naaister.
Het duurde tot na haar sterven, het besef, dat ik eigenlijk in elk van deze, graag mijn held wilde wezen, zoals mijn oma wilde leven. Zonder compromis of excuses. Volledig vanuit eigen visie en geloof.
Kom regelmatig aan om samen te zwijgen. Half lauwe koffie te drinken terwijl we naar haar foto kijken.
"Het is nog precies hetzelfde tegenwoordig is 't niet?"
Comments