4

"Weet nog de dag.
Dat vaders en zonen.
Dat koningen en hun tronen.
Weet nog de dag.
Dat vragen onuitgesproken.
Gebreken onvertoond.
Dat liefde bezegeld met deurmatten onbevuild.
Weet nog de dag.
Dat bezems de nozems uitnodigde.
Dat poëzie elke avond door grootmoeder georeerd.
Toen haarden niet met oorlog enkel huiselijk.
Weet nog de dag.
Dat vaten getapt tot droogte.
Laatste druppels met vijf gulden cent gebold over het randje.
Dat geproost over het hoofd gezien.
Weet nog de dag.
Dat de poort naar de kerk met kettingslot.
Dat bidden om beminning tevergeefs.
Dat de pastoor de grond in zakte en het eerste schepje zand als een zucht van adem.
Weet nog de dag.
Dat tanden gewisseld in het doosje met goud omlijnt.
Dat korte broekjes speels in plaats van sletterig.
Dat ijsklonktjes met rondingen.
Weet nog de dag.
Dat er een viertal het Gammele betreedt.
Wijzen in dank afgenomen zonder ongenoegen.
Dat cheques altijd gedekt door de waarde van het woord.
Weet nog de dag.
Dat dageraad vervlogen tijden saneerden tot een klankloze klakson in een onder het zeil weggestopte Tatra 603 huiverig voor met roest aangetaste herinneringen anno 1957 en tellende.
Als de dag van gistere nog weet.
Dan zal morgen stilzwijgend in de boeken.
Tot beter. Of geleerd."