" 半開きの扉で. "

"De mist sloeg op de ramen, plakte aan haar alsof het een laatste afscheid.

Hoe de klam zo passievol gehecht aan het stroeve van afgeblakerde verf en antiek hout dat langzaam rottende de romantiek bezegeld in tijden van winterkou.

Wij lagen samen in bed gekluisterd aan de armen van, bedekt met zes lakens en nog altijd rillende.

Ik zag de kamikazedruppels henzelf neerstorten dwars over het glas lijnrecht naar beneden om het kleinste beetje helderheid te schenken aan wie het behoeft.

Stemmen klinken in galoren worden verheven door het holle dat stilzwijgend voet bij stuk.

Zijn baard kieteld langs de schouders en nek, blaasd de warmte over het lijf als een zomerbries net na de moesson.

Wij zien onze adem in stoom veranderen.

Blazen figuren in de lucht tot leven. Vogels, engelen, vliegtuigen.

De bedenkingen glimlachen toe. Gegrift in de huid ontstaat de dans van plezier en onbezorgdheid.

Hoe rond en gracieus, hoe van nature zo met kracht bevangen in elke streep en breuklijn.

Regen tikt tegen het zolderraam en de pannen, het ritme van een luie vrijdagochtend kriebeld de oren tot ontwaken.

Wij smiespelen elkaar in de oren, over de grote, het grootste, en alle kleintjes. Hoe meer de ogen in elkaar gesloten, des te meer de mist opklaard. 

Uitgestrekt op het luchtbed, lijkt het in de mist van choas en waas der leven, soms even op het allergrootste onafhankelijke geluk."

📸: @droshah1 .