Atwood

"In de avond ben ik eenzaam.
Dan omring ik mij met de woorden van mijn beste vrienden. Dahl, Marias, Nabokov, Murakami.
Ik zet dan de open haard app aan op de laptop.
Pretendeer alsof wij gezamenlijk de whiskey sippen. In een buitenhuis verblijven, ver van mijn thuis verwijderd.
Dan rol ik mijzelf strak in de dekens als een burrito gevuld met meisje gekruid met tranen.
Wij delen die nachten, mijn geheimen met elkaar, en zij vertrouwen mij toe, dat ze veilig zijn bij hen.
Zij schrijven mij dan roman lange brieven met plotten speciaal voor onzekere oude rotten zoals ik, wij.
En wanneer het laatste glas geheven, de oogleden zich langzaam richting slaap gaan bewegen, geven zij mij een nachtzoen toe.
In de avond ben ik eenzaam.
Maar nooit zo alleen, als een hotelkamer met eenpersoonsbed of ontbijttafeltje met de stoel naar de muur gericht.
Dan droom ik over badjassen. Hoe er aan de haakjes bij mijn badkamer deur, plek is voor twee lichtgele van badstof.
Dan droom ik over zwerfkatten in de kou, die het schaaltje warme melk in de tuin als uitnodiging aannemen en in de ochtendgloren de vreemdeling die hen voorzien had te verwelkomen om de morgenzon te ontmoeten met kopjes en geaai.
In de avond ben ik eenzaam.
Tot uitputting zijn slag slaat en het bewapend waken eventjes mijn lijf verlaat."