"Zwitersland - De Tour - Prt. 2"
"Alsof aanraken, enkel nog schaduwen najagen betekende,
Maar wij weten beter, beter dan dit,
Ik zoek je achter elk om het hoekje, in kiertjes, en deuren die vergrendeld zijn met de onlosmakelijke huivering voor het puur ontvangen,
"Is dit de halte?"
"Ja."
"Ik ben er al."
"Natuurlijk."
"-1."
"0. Oh. 0. Hmmm. 0. Grrr."
"Was dit de enige stop?"
"Nee."
"Eindhaltes?"
"Geen idee."
"We zullen zien."
"Zoals het loopt."
"Zoals het gaat."
"Zoals het leven."
"Ja."
Het water aan onze rivier is helderblauw, kabelt rustig voort, alsof zij, hij, hen, wij, er geen last van hebben, zo plat als zij zich voorstellen aan elkaar, zo gelukzalig blijven zij elkaar opzoeken, volgen, vasthouden, in het licht.
De schaduwen spelen stilletjes langs de kant, zo nu en dan zou ik toch zweren dat zij geluid maken, gelach, lieve woordjes op en neer en smakjes, maar zo het schijnt, de wind te zijn, meeslepend, als je zucht na de laatste stoot, stil me.
"Een uurtje?"
"Ja."
"Thuis?"
"In vijf."
"Ik wacht."
Ik ook. Altijd eentje meer. En liever. En vaker. En langer. Dan zou moeten. Maar ik, ook, ik wacht zo graag, half ontbloot met mijn tong ingeslikt op je in het onbekende bed, dat in je aanwezigheid de algeheel bekende Hemelse oorden van geheimhoudingsplicht in elk gedicht bericht vormen. "Een laatste keer."
"Dan uit het systeem."
"Ja."
"Een laatste dag."
"Ons."
"Ja."
Ik bestuur het niet meer. Ben te geroerd om nog te kunnen zeggen dat wat ik je zeg weloverwogen is, overdacht is zij, door de grillen en het omslaan, opgestaan als een voortreffelijke ondode in het rouwen van verlies om, liefde, mijn liefste, doordacht, zou ik er langer over na moeten denken, maar de waarheid is dat je zo veel meer bent dan ik had kunnen bedenken, dan wat meer dan de God die ik niet loyaal ben bedanken opdat hij de touwtjes spande en je recht in mijn armen belandde is er nog meer te doen?
"Wij moeten er samen aan uit komen."
"Ik wil gewoon."
"Uit de schaduw."
"En als er geen andere opties zijn, dan zal ik me schuw voor de zon verschuilen, maar liever, zonnebaad ik met je op het bootje."
Maar wij weten beter, beter dan dit,
Ik zoek je achter elk om het hoekje, in kiertjes, en deuren die vergrendeld zijn met de onlosmakelijke huivering voor het puur ontvangen,
"Is dit de halte?"
"Ja."
"Ik ben er al."
"Natuurlijk."
"-1."
"0. Oh. 0. Hmmm. 0. Grrr."
"Was dit de enige stop?"
"Nee."
"Eindhaltes?"
"Geen idee."
"We zullen zien."
"Zoals het loopt."
"Zoals het gaat."
"Zoals het leven."
"Ja."
Het water aan onze rivier is helderblauw, kabelt rustig voort, alsof zij, hij, hen, wij, er geen last van hebben, zo plat als zij zich voorstellen aan elkaar, zo gelukzalig blijven zij elkaar opzoeken, volgen, vasthouden, in het licht.
De schaduwen spelen stilletjes langs de kant, zo nu en dan zou ik toch zweren dat zij geluid maken, gelach, lieve woordjes op en neer en smakjes, maar zo het schijnt, de wind te zijn, meeslepend, als je zucht na de laatste stoot, stil me.
"Een uurtje?"
"Ja."
"Thuis?"
"In vijf."
"Ik wacht."
Ik ook. Altijd eentje meer. En liever. En vaker. En langer. Dan zou moeten. Maar ik, ook, ik wacht zo graag, half ontbloot met mijn tong ingeslikt op je in het onbekende bed, dat in je aanwezigheid de algeheel bekende Hemelse oorden van geheimhoudingsplicht in elk gedicht bericht vormen. "Een laatste keer."
"Dan uit het systeem."
"Ja."
"Een laatste dag."
"Ons."
"Ja."
Ik bestuur het niet meer. Ben te geroerd om nog te kunnen zeggen dat wat ik je zeg weloverwogen is, overdacht is zij, door de grillen en het omslaan, opgestaan als een voortreffelijke ondode in het rouwen van verlies om, liefde, mijn liefste, doordacht, zou ik er langer over na moeten denken, maar de waarheid is dat je zo veel meer bent dan ik had kunnen bedenken, dan wat meer dan de God die ik niet loyaal ben bedanken opdat hij de touwtjes spande en je recht in mijn armen belandde is er nog meer te doen?
"Wij moeten er samen aan uit komen."
"Ik wil gewoon."
"Uit de schaduw."
"En als er geen andere opties zijn, dan zal ik me schuw voor de zon verschuilen, maar liever, zonnebaad ik met je op het bootje."
Comments