"Zwitserland - De Tour - Prt 1"

"Er ligt uitnodiging, in de vorm van een hand, de jouwe,
"Kom je mee?" Wij gaan verdwalen in verhalen vandaag, ik schud mijn hoofd, sluit de deur,
Kijk je nog een keer glimlachend aan, je was altijd al zo waanzinnig impulsief voor een overdenkende analystische pijnzer van een man.
"Pak mijn hand, als je wil"
Ik. Ik wil altijd. Als romatische nieuws gulzige gieraard, kan ik toch niet anders dan de jouwe nemen en haar vasthouden alsof het de mijne is. Dat vrijgeving zijn en delen twee heel verschillende dingen zijn, leert een mens pas, wanneer zij allang verdwaald in het hart is. "Wat nu?"
"Vallen"
"Breken"
"Branden"
"Ik viel al voor je, en jij. Jij gaat mijn hart voortreffelijk breken, maar niet voor ik mijn vingers aan elk van je vurigheden heb mogen branden, tot de grond. Tot wij compleet afgebrand zijn of tot wij neerstorten op een grond waarover ik nog twijfel of zij donsveren of glasscherven zal bezitten."
"En vandaag?"
"Vandaag wandelen wij."
Het weer is als zijn handen, ik weet zo zeker dat het al leefde, bestond, toen ik nog in de maak was, maar zij zijn, hij is, zo zacht en warm, als de streling van één zomerzonnestraal die enkel voor het behangen van mijn huid schijnt. De kippenvel. De hunkering. De kou en de honger. "Hoe ver, denk je, dat wij kunnen gaan?"
"Als ik te ver ga, moet je mij stoppen..."
Ver lijkt iedere dag, een stukje verder op de horizon te liggen dan gistere, hoe verder wij komen, hoe dichtbij Zwitserland wij lijken te zijn. Nog maar een kilometer. Als we twee jaar halen zonder probleem. Als het gevoel niet veranderd is vandaag, volgend jaar. Nog maar 4 straten, nog maar 3 kruisingen.
"Wat dan? Wat gaan wij doen als wij aankomen? Als wij landen? Welke kant moeten wij uit vanaf hier? Wat is de weg?"
Ik kijk hem zoekend aan, misschien toch, ik hoopte dat de streepjes op je gezicht me veraaden zouden wat, jij, nu, echt wil. Misschien dat zij liegen, misschien dat ik oneerlijk lees, misschien zeggen zij niets, zoals een streep, ooit geen grens of lijn of rimpel schijnt maar enkel benadrukking van het aanwezig zijn..."

Comments

Popular Posts