"Zwitersland - De voorloper - Prt. 1."

"Leef je in het verleden?"
"In het heden wel, vroeger, leefde ik in de toekomst."
Bedekte mezelf met de hoop je warme huid ooit te ontmoeten en mijzelf daarin te kunnen begraven wanneer slaap kunnen vatten een dagtaak zou blijken te zijn.
Zocht boeken met onderwerpen voor nog de aan te komen zwaarte, zodat wanneer het gewichtig mijn kant op zou balanceren, ik met hem zou kunnen praten over het leven dat daar vooralsnog ongekend zou zijn. 
Vond troost in het schrijven van ode's aan hij die ooit mijn iedere handgeschreven brief zou bezegelen met onverwoordbare liefde in stilte, ik hield er toen al van, stil te kunnen zijn in het hart.
Of twijfel ooit bestond, over je bestaan? Maar natuurlijk niet mijn liefste. Ik hoefde toch ook nooit te zoeken naar dat wat enkel een op een leven afstand van de mijne ligt, het gevonden in een oogopslag, wanneer het de hoogste tijd is.
Dat thuiskomen in je eigen hart, veroorzaakt wordt door het welkom heten van een ander mens, daar, een ziel dat het kaarslicht aansteekt in je diepste duisterste krochten daarbinnen, van elk spook dat er leeft gespreksstof kan maken alsof zij daadwerkelijk slechts verwaald beddengoed was voordat ik begreep dat het zoeken naar houvast in waanzin ook door gelukzalig genot gegrepen kan worden, dat een ander hart, jouw hart, de mijne lieflijk toespreekt tot zij klopt als nooit tevoren enkel om meer massa in beweging te kunnen zetten, zodat het mijne altijd het jouwe raakt, dat het spreekwoord je hart op je mauw dragen, eigenlijk mijn hoofd op je schouder leggen had moeten wezen.
"Of ik me ooit afgevraagd had of het mogelijk was?"
Ik droomde iedere nacht van je ogen, nog voordat vragen bestond, wist ik al hoe mijn antwoord eruit zag.
"Leef je in het verleden?"
"Niet als het jou, toe komt, Amos."
"Leef je in de toekomst?"
"Niet als het, jou, toe komt, Amos. Nu, genoeg. De rest, is voor de toekomst."

Comments

Popular Posts