"Zwitserland - De Tour - Prt 3."
"Waarom wij elkaar nooit eerder ontmoet hadden?"
Het noodlot ontkennen, zou dusdanig arrogant zijn dat al onze egocentrische uitspattingen levenslang getelt bij elkaar, haar nog niet van het bestaansrecht, de waarheid, de vorm van het gewaarborgde werktuig zou kunnen ontdoen;
Dat dwaasheid, de toeval doet laten lijken alsof zij geniaal gecomponeerd is tot achteraf in te vullen beredeneerbaarheid, zou niet eervol genoeg zijn aan De Man die overduidelijk meerde elementen in Dit, heeft toegevoegd dat ongrijpbaar zo doorzichtig toch overduidelijk tastbaar is, Godverdomme, liefde.
Tot de dag, al gemarkeerd op De Kalender Der Kleinheden in Het Grootste Boek, aanbrak, zouden wij elkaar gezien hebben, eindeloos, Tokyo, Canada, Zweden, New York, Cyprus, Barcelona, Luxemburg, Zwitserland, Tokyo overnieuw. Enkel om er later, nu, achter te komen dat wij elkaar afwisselde in de angstaanjagende afwezigheid, van vragen stellen aan De Grote Aanwezigheid. "Waarom?" "Ben ik dan..?" en "Is er dan niemand die.. ?"
Alsof leven enkel door het ongeloof In, een serie gemiste kansen, verloren hopen en berouw om het gemis aan, was, in de Helaasheid der Dingen van het losmakelijke bestaan.
Toch, zo gruwelijk overstelpend als mijn eigenwijze wil te ontkennen, moet ik derhalve toegeven dat ik bekeerd ben, Zij draagt de logica, immer meer, moest ik je al die jaren missen, om je uiteindelijk hier, in dit leven, dan toch te herkennen, na al je gedaantes, na al onze naamswisselingen, littekens en gezichten.
"Ik heb je zo lang gezocht,"
"Ik heb je zo lang gevonden,"
Alle wentelingen, keren en draaien van Het Pad, perfect op maat gemaakt om met mijn lippen bij jouw voeten uit te komen, kom hier, opdat ik ze kussen wil, je hebt al zo ver gelopen, iedere bedevaard die je aflegde als atheïst met een sterker geloof in Meer, dan ik, je onvergeeflijke zoektocht, naar Het Vergeten Goed, als etappe naar Een Grote, trouwe Liefde."
Het noodlot ontkennen, zou dusdanig arrogant zijn dat al onze egocentrische uitspattingen levenslang getelt bij elkaar, haar nog niet van het bestaansrecht, de waarheid, de vorm van het gewaarborgde werktuig zou kunnen ontdoen;
Dat dwaasheid, de toeval doet laten lijken alsof zij geniaal gecomponeerd is tot achteraf in te vullen beredeneerbaarheid, zou niet eervol genoeg zijn aan De Man die overduidelijk meerde elementen in Dit, heeft toegevoegd dat ongrijpbaar zo doorzichtig toch overduidelijk tastbaar is, Godverdomme, liefde.
Tot de dag, al gemarkeerd op De Kalender Der Kleinheden in Het Grootste Boek, aanbrak, zouden wij elkaar gezien hebben, eindeloos, Tokyo, Canada, Zweden, New York, Cyprus, Barcelona, Luxemburg, Zwitserland, Tokyo overnieuw. Enkel om er later, nu, achter te komen dat wij elkaar afwisselde in de angstaanjagende afwezigheid, van vragen stellen aan De Grote Aanwezigheid. "Waarom?" "Ben ik dan..?" en "Is er dan niemand die.. ?"
Alsof leven enkel door het ongeloof In, een serie gemiste kansen, verloren hopen en berouw om het gemis aan, was, in de Helaasheid der Dingen van het losmakelijke bestaan.
Toch, zo gruwelijk overstelpend als mijn eigenwijze wil te ontkennen, moet ik derhalve toegeven dat ik bekeerd ben, Zij draagt de logica, immer meer, moest ik je al die jaren missen, om je uiteindelijk hier, in dit leven, dan toch te herkennen, na al je gedaantes, na al onze naamswisselingen, littekens en gezichten.
"Ik heb je zo lang gezocht,"
"Ik heb je zo lang gevonden,"
Alle wentelingen, keren en draaien van Het Pad, perfect op maat gemaakt om met mijn lippen bij jouw voeten uit te komen, kom hier, opdat ik ze kussen wil, je hebt al zo ver gelopen, iedere bedevaard die je aflegde als atheïst met een sterker geloof in Meer, dan ik, je onvergeeflijke zoektocht, naar Het Vergeten Goed, als etappe naar Een Grote, trouwe Liefde."
Comments