X

"En wanneer de Goden langskwamen om mij uit de boom te gooien. Hield ik even strak vast aan zijn takken als ik jouw in mijn armen nam, om nooit meer te laten gaan.
En ik, ik, ik bouwde een huis, voor verloren zielen zoals jij en ik, ik, bouwde een thuis om in te leven en te sterven, zoals een mens, een mens, doet.
Ik liep langs het pad dat loopt langs de rivier die gebukt gaat onder het bewind van de zon en al kruipende haar laatste bloed zweet en tranen in een pondertje laat varen daar waar de perenboom.
Ik liep naar boom, die verjaard op de dag dat hij, dat hij, hij er zou zijn, welkom, en ik pluk de vruchten en leg ze in mijn schoot. Ik wachtte honderden jaren, miljoenen meer. Daarboven in de boom, neem ik soms stiekem een grote gulzige hap en laat het sap langs mijn wangen en kin afdruppelen.
Ik liet mij vallen uit de boom, en teleurstellend als de grond is, leefde ik nog, was zij een zachte voedingsbodem voor de peer die het verdriet in traanvormige vruchten aan de grond doet vallen.
Het spijt mij toch, en als het schuld is laat de blaam de mijne, en als het tijd is, dat de stilte dan mijn dagen mag dwingen te stoppen en het leven, met hem door hem heen lopen mag, zoals ik naar hem liep, vol optimistische zenuwen van gelukzaligheid.
En toen de Goden mij verboden, opdat mijn geweten altijd onthouden zal, vroeg ik hen om een wens in ruil, het sloeg donder en bliksem dat niet ooit iemand het lef had, "laat er een zachte warmte achter die mij in slaap sust iedere nacht, ik smeek het je,"
En ik, ik, ik kocht een dekbed verkleeddende als hemelsblauwe lucht met mijn laatste cent, en misschien, misschien komt hij ooit gekropen, misschien is een buik vol van gemis een zorgenkindje van het hart, misschien groeit er een deze dagen een peertje met gezicht of een die licht geeft.
En ik, bouwde een huis, met een perenboom, liet mijzelf al vallen met strop, hij ving mij op nog voor er een touw aan vast te knopen was, raapte de oogst van de grond droeg mij over de rug, en hij, hij, hij bouwde een kamer, voor alle verloren zielen naar gelang de weg, en ik, ik sloot hem in mijn hart."